بهینه سازی سیستم گرمایش در سالن های مرغداری

بهینه سازی سیستم گرمایش در سالن های مرغداری

بهینه سازی سیستم گرمایش در سالن های مرغداری

نصب و کاربرد این وسایل تابع نکات ایمنی و حفاظتی خاص است. یک منبع حرارتی مناسب و مطمئن باید قادر به تولید گرمای یکنواخت و منطبق بر شرایط سالن باشد، به سادگی قابل راه اندازی باشد، نیاز به مراقبت نداشته باشد، هزینه های آن زیاد نباشد و برای کارگران و طیور خطرناک نباشد. از مادر های مصنوعی نفتی، گازی، برقی، لامپ های مادون قرمز، انواع بخاری ها، سیستم های مولد هوای گرم(هیتر) و دستگاه های حرارت مرکزی(شوفا‍ژ) که سوخت آنها ممکن است گازوئیل، نفت، گاز و برق باشد، جهت تامین حرارت سالن استفاده می شود.

بر حسب نوع و شرایط پرروش از مولدهای حرارتی برای گرم کردن سالن استفاده می شود. در پرورش بر روی بستر می توان از مادرهای مصنوعی و سایر روش های گرم کردن استفاده کرد. در حالی که در پرورش در داخل قفس بیشتر از  روش های گرم کردن مرکزی استفاده می شود، لازم است شرایط و نحوه گرم کردن سالن طوری تنظیم شود که دمای سالن در طبقه های مختلف قفس یکسان باشد. معمولاً در سیستم های گرمایی برای تنظیم درجه حرارت از ترموستات استفاده می شود. ظرفیت گرمایی دستگاه های گرم کننده را با واحدهای Kcal و BTU تعیین می کنند.

هم اکنون از دستگاه های حرارتی که به صورت مستقل و مجزا از یکدیگر هستند(بخاری) به علت مشکلات استفاده و هزینه های فراوان کمتر استفاده می شود و در عوض به دلیل سهولت و کارایی مناسب، بیشتر از سیستم های گرم کننده مرکزی و یا هیتر هایی که هوای گرم را به داخل سالن می دمند، استفاده می شود. در زمستان که هوای کمتری برای تهویه، مورد نیاز طیور است، برای کارایی بهتر منابع حرارتی لازم است دورترین هواکش ها به منبع حرارتی روشن شوند تا جریان هوای گرم بطور یکنواخت در سالن پخش شود.

روش های گرمایشی

روش گرمایش در مرغداری ها در حال حاضر بدلیل استفاده از روش جابجایی هوا (Convection) توام با اتلاف بسیار زیاد انر‍ژی است. تعداد دفعات تهویه در مرغداری از سایر فضاهای صنعتی بسیار بالاتر است لذا انرژی جذب شده به هوا در هیترهای مورد استفاده قبل از تبادل حرارتی با محیط سالن،از طریق اگزوزفن های خروج هوا، به خارج از سالن هدایت می شود و این یعنی اتلاف پول و سوختی که با دشواری تهیه شده است، خیسی و رطوبت بیش از حد کف و عدم یکنواختی گرما در سطح کل سالن از مشکلات دیگر سیستم های متداول غیرتابشی است.

 در سیستم گرمایش از طریق جابجایی هوای گرم، حرارت بیشتر در زیر سقف متمرکز می گردد و سطوح نزدیکتر به کف و محل استقرار پرندگان از دمای مناسب برخوردار نخواهد بود و اتلاف انرژی از طریق سقف بسیار زیاد است. ولی در سیستم تابشی از طریق امواج مادون قرمز منقل می شود، لذا امکان جهت دادن به مسیر گرمایش وجود داشته و حرارت بیشتر در فضای نزدیک به کف و سایر مکان های مورد نیاز متمرکز می گردد

بیش از 20 سال تجربیات کشورهای اروپایی نشان داده است که راه حل این معضل استفاده از دستگاه های گرمایش تابشی است، این دستگاه ها در زیر سقف سالن های مرغداری نصب می شود و گرما را از طریق تابش امواج مادون قرمز(Infrared)‌ به طرف کف سالن و بدن جوجه ها هدایت می کند، تبادل حرارت عمدتاً از طریق تابش یا Radiation صورت می گیرد و اتلاف انرژی از طریق هوا بسیار جزیی می باشد.

در این روش، کف سالن گرم و رطوبت آن تقلیل یافته و انتقال آلودگی به جوجه ها کاهش می یابد ضمن اینکه پراکندگی گرد و غبار در داخل سالن نیز به حداقل می رسد. برای جلوگیری از کاهش اکسیژن در داخل سالن، دستگاه، هوای مورد نیاز مشعل را توسط لوله ای از خارج سالن دریافت می کند و لذا در غلظت اکسیژن داخل سالن تغییری ایجاد نمی شود، علیر غم سوخت نسبتاً کامل این دستگاه ها، گازهای حاصل از احتراق به خارج از سالن هدایت می گردد.  

مزایای دستگاه های گرم کننده تابشی در مرغداری ها

·           تامین گرمایش مطلوب و راحت در تمام سطح سالن

·          مصرف کم سوخت (کمتر از 50% نسبت به سایر دستگاه ها )

·          مصرف جزیی برق ( هر دستگاه 1/0 کیلو وات در ساعت)

·           تقلیل انتقال آلودگی و عدم چرخاندن غیر ضروری هوا

·          توزیع یکنواخت تر و امکان کنترل درجه حرارت

·          جلوگیری از ازدحام پرنده ها و کاهش امراض و تلفات

·          گرم و خشکی کف سالن

·          بالا بودن سوخت و ساز جوجه ها

·          امکان شستشو و ضد عفونی دستگاه در هر دوره

·          امکان تامین دمای 32 درجه سانتیگراد در روزهای اول جوجه ریزی

·          گرمایش سالن های پرورش بوقلمون و شترمرغ نیز با دستگاه های گرمایشی تابشی یه نحوه مطلوب تامین می گردد.

    مقاومت گرمایی در جوجه های گوشتی فاقد پر

در دهه های اخیر افزایش سرعت رشد از طریق اصلاح ژنتیکی در جوجه های گوشتی منجر به افزایش حساسیت در برابر گرما شده است. پوشش پر در شرایط محیطی گرم یک مانع برای انتشار حرارت از بدن پرنده محسوب می شود. در تحقیقات اخیر جوجه های گوشتی فاقد پر از تلاقی بین دو نژاد Scaleless mutant line  (در سال 1954 کشف شد) و جوجه های گوشتی سریع الرشد ایجاد می شوند.

در یک آزمایش جوجه های فاقد پر با جوجه های دارای پرهای نرمال در شرایط دمایی کنترل شده پرورش داده شدند. پس از اتمام دوره استفاده از مادر مصنوعی دمای سالن تا سن 42 روزگیС° 28 و پس از آن تا سن 46 روزگی °С 30 تنظیم شد. در 47 روزگی زمانی که متوسط وزن بدن  g 1600 بود، دمای سالن به °С 35 افزایش داده شد. در این هنگام دمای بدن پرندگان نرمال تا°С 09/41 افزایش یافت در حالی که در پرندگان فاقد پر دمای بدن بدون تغییر(°С  2/41) باقی ماند. در 48 روزگی، با همان دمای محیطی، دمای بدن پرندگان نرمال به°С 8/42 افزایش یافت اما در پرندگان فاقد پر دمای بدن°С 6/41 اندازه گیری شد.

از 49 تا 52 روزگی، دمای محیط به°С 30 کاهش داده شد و سپس در سن 53 روزگی، زمانی که متوسط وزن بدن پرندگان g1900 بود، دمای سالن پرورشی به °С 36 افزایش داده شد. این افزایش حرارت منجر به مرگ % 6/34 پرندگان نرمال شد و دمای بدن پرندگان نرمال باقی مانده °С 2 /42 بود. در حالی که فقط %5/3 پرندگان فاقد پر تلف شدند و حرارت پرندگان باقی مانده°С 4/41 بود.

بر اساس این نتایج حذف پوشش پر در شرایط محیطی گرم در حفظ و بقا پرندگان گوشتی نقش موثری خواهد داشت.

   

جلوگیری از دهیدراتاسیون جوجه های یکروزه

جوجه های یکروزه به علت اینکه پیوسته آب بدن خود را از دست می دهند، سریعاً دهیدراته می شود. این حالت حتی در هچری، اتاق انبار و یا در حین جابجایی طولانی مدت هم رخ می دهد. معمولاً برای کاهش خطر دهیدراتاسیون، افزایش رطوبت نسبی در مدت انبار یا انتقال جوجه های یکروزه توصیه می شود اما این روش در عمل مناسب نیست.

 

دمای مطلوب بدن جوجه یکروزه حدود °C 40.5-40 می باشد. در این دما جوجه احساس راحتی می کند و بدنبال آب و غذا می رود. اما تغییر دمای بدن از این حد نرمال (بالا یا پایین) موجب ناراحتی و سستی پرنده می شود. پرندگان توانایی محدودی در کنترل و تنظیم دمای بدن خود دارند، بویژه وقتی سن آنها پایین باشد. پرندگان در سنین بالاتر با استفاده از انرژی غذا بدن خود را گرم نگه می دارند. اما، جوجه های یکروزه با ازدحام در یک گوشه سالن از اتلاف حرارت بدن خود جلوگیری می نمایند که در این حالت به آب و غذا دسترسی نخواهند داشت.

 

وقتی پرنده مسن یا جوجه یکروزه احساس گرما بکند، نخست بالهای خود را تکان می دهد تا حرارت بدن خود را کنترل بکند. اگر این عمل کافی نباشد، با عمل تبخیر آب گرما را از بدنش دفع می کند. از آنجائیکه پرندگان نمی توانند عرق بکنند، آب بدن خود را از راه له له زدن تبخیر می کنند. اگر پرنده احساس راحتی بکند (دمای مناسب بدن) تنفس از طریق بینی انجام می گیرد و این عمل در مدت 24 ساعت باعث اتلاف 2-1 گرم رطوبت خواهد شد.

 

وقتی دمای بدن جوجه به °C41 افزایش یابد (°C 0.5 بیش از حد نرمال) پرنده شروع به له له زدن می کند، این عکس العمل پرنده موجب افزایش اتلاف رطوبت از بدن می شود و در وضعیت حاد، جوجه ممکن است در مدت 24 ساعت بیش از 5 گرم و حتی گاهی بیش از 10 گرم رطوبت بدن خود را از دست بدهد. در این حالت اگر ما رطوبت نسبی سالن را افزایش دهیم در حقیقت مانع از دست رفتن رطوبت بدن جوجه شده ایم اما از طرفی دیگر با این کار مانع خنک کردن پرنده توسط خودش شده ایم. در صورتی که پرنده احساس راحتی بکند و از طریق بینی نفس بکشد، تغییرات رطوبت نسبی تاثیر اندکی بر میزان اتلاف رطوبتی پرنده خواهد داشت.

 

نکته مهم در جلوگیری از دهیراتاسیون جوجه یکروزه، کنترل دمای بدن و پیشگیری ا زوقوع حالت له له زدن می باشد. اگر حرارت بدن پرنده در حد نرمال باشد، اتلاف رطوبتی بدن در مدت 24 ساعت به 2-1 گرم خواهد رسید. در صورتیکه پرنده خوراک و کیسه زرده را بخورد، هضم مواد غذایی منجر به تشکیل آب متابولیکی خواهد شد و این آب برای جبران هر گونه اتلاف رطوبتی در حرارت مطلوب بدن کافی می باشد. در این حالت پرنده اندکی کاهش وزن خواهد داشت ما منجر به دهیراتاسیون آن نخواهد شد.

در مسافت های طولانی انتقال جوجه ها، تزریق 2-1 سی سی سرم به جلوگیری از دهیراتاسیون آنها کمک می کند اما به شرطی که دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. اگر پرندگان در گرمای زیاد قرار بگیرند، مقدار رطوبتی که از دست می دهند بیش از مقدار سرم تزریق شده جهت جبران آب تلف شده، خواهد بود. خوراندن مقدار اندکی غذا در حین جابجایی جوجه ها (حتی در فرم خشک) به پرنده در جذب کیسه زرده کمک می کند و لذا آب متابولیکی تولید می شود، اما به شرطی که دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد.

 

اگر خوراک آبدار باشد (میوه یا ژل مایع) اب بیشتری در اختیار پرنده قرار می گیرد و لذا زرده مصرف شده و آب متابولیکی تولید می شود، اما به شرطی که دمای بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. پس از رسیدن به فارم، بایستی توجه داشت که جوجه ها سریعاً به آب دسترسی داشته باشند تا اتلاف آب بدن آنها جبران شود. در نتیجه تنها راه موثر در جلوگیری از دهیراتاسیون بدن جوجه ها حفظ دمای مطلوب بدن آنها می باشد.

     

با ابداع روشی جدید دانشمندان از پوست تخم‌مرغ‌های دور ریختنی در تولید سوخت هیدروژنی استفاده می‌کنند

محققان دانشگاه ایالتی «اوهایو»، تکنیک نوینی را به ثبت رسانده اند که در آن از پوسته‌های دور ریختنی تخم مرغ برای جذب دی اکسید کربن حاصل از یک واکنش و همچنین تولید سوخت هیدروژنی استفاده می‌شود.

به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، به کمک این روش همچنین می‌توان به شکل منحصر به فرد و استثنایی غشاء حاوی کلاژن در لایه داخلی پوست تخم مرغ را جدا کرده و از این کلاژن برای مقاصد تجاری استفاده کرد.

گروه تحقیقاتی متشکل از ماهش اییر، دانشجوی دکتری و ال اس فان استاد مهندسی شیمی و بیولوژی در حین تلاش برای ارتقای روش تولید هیدروژن موسوم به واکنش «آب، گاز، انتقال» به این ایده دست یافتند.

به گفته محققان، نکته اصلی در تولید هیدروژن خالص جدا کردن آن از دی اکسید کربن است.

برای انجام این کار در شرایطی که مقرون به صرفه باشد باید به روش نوینی دست یافت.

این امر ایده‌ای به محققان داد که از پوست تخم مرغ که حاوی مقادیر زیادی کربنات کلسیم است استفاده کنند.

در شرایط گرما دادن کربنات کلسیم به اکسید کلسیم تبدیل شده و سپس هر نوع گاز اسیدی مانند دی اکسید کربن را جذب می‌کند.   مطالعه محققان هلندی برروی تغذیه جوجه های گوشتی شاید متخصصان تغذیه طیور، در جیره نویسی برای جوجه های گوشتی ، نیازمند بازنگری مجددی در رابطه با نحوه و چگونگی ارزیابی منابع اصلی تامین کننده انرژی جیره های غذایی باشند. هر چند متخصصان تغذیه طیور برای دستیابی به منافع اقتصادی مورد انتظار ، استفاده از مواد مغذی با قابلیت هضم سریع را همواره توصیه می نمایند واین مطلب به صورت یک عقیده متدوال برای بسیاری از مرغداران پذیرفته شده است .اما آزمایشات انجام شده در هلند پیشنهاد کرده است که احتمالا بین سرعت تجزیه پذیری پایین نشاسته در دستگاه گوارش و بهبود عملکرد جوجه های گوشتی ارتباط نزدیکی وجود دارد.
برای اولین بار نتایج بدست آمده در این آ زمایشات در سال 2003 توسط دکتر Piet Vander Aarرئیس انستیتو تغذیه حیوانی DeSchothorst هلند در کنفرانس علوم تغذیه دانشگاه ناتینگهام انگلستان ارائه شد. وی سخنرانی خود را با یادآوری اینکه نشاسته ، به طور معمول تامین کننده 50 الی 70 درصد جیره های غذایی طیور گوشتی می باشد، آغاز نمود و سپس بیان نمود که بیشتر متخصصان تغذیه فرض می کنند ،نشاسته موجود در مواد غذایی در تغذیه جوجه های گوشتی بطورتقریبا کامل یا کامل در داخل روده کوچک هضم می شود.اما او اظهار داشت این فرض همیشه صحیح نمی باشد و هضم نشاسته بویژه در طیور جوان،اغلب کمتر از 100 درصد اتفاق می افتد. یکی از دلایل این پیامد را می توان بوجود تفاوتهای عمده بین مواد خام حاوی انواع مختلفی از نشاسته مرتبط دانست. بهر حال بنظر می رسد یکی از فاکتورهای ایجاد کننده تفاوت در عملکرد رشدطیور منابع مختلف تامین کننده نشاسته و همجنین اختلافات موجود در فرایند هضم این ماده مغذی باشد.پس به این دلیل در هنگام فرمولاسیون جیره باید مقدار انرژی تامین شده به وسیله تک تک اجزاء تشکیل دهنده مواد غذایی ، مدنظر قرار گرفته شود.
تنوع نشاسته در منابع حاوی نشاسته:
بطور کلی تفاوتهای مشاهده شده در انواع نشاسته به اندازه دانه های آنها مربوط میشود بعنوان مثال انواع نشاسته ممکن است از نظر نوع آمیلوز و همچنین طول زنجیره آمیلوپکتین متفاوت باشند . دکتر Vander Aar در ادامه افزود مدارک مبتنی برمقالات منتشر شده در ده سال اخیر ثابت کرده است که از عوامل دیگری که برروی عملکرد رشد طیور و همچنین بر هضم نشاسته موثر می باشد، مدت زمانی توقف مختلف نشاسته برای طی فرایند هضم در محل روده کوچک ، می باشد. چرا که بیشترین مقدار هضم نشاسته در این محل صورت می پذیرد.
بیشترین اطلاعات علمی موجود در رابطه با محل اصلی هضم نشاسته در جوجه های گوشتی از تحقیق انجام شده در انستیتو تغذیه حیوانی De Schahrost بدست آمده است.در این پروژه 12 ماده خام در یک دوره طولانی مدت برروی جوجه های گوشتی 28 روزه بر اساس تفاوتهای عمده در قابلیت هضم در ایلئوم(I leal) یا قابلیت هضم مدفوع با یکدیگر مقایسه شده اند. در طول ده سال اول انجام این پروژه قابلیت هضم در روده کوچک یا قابلیت هضم مدفوع در جوجه های گوشتی 28 روزه هیچ تفاوت معنی داری را نشان نداد.
با وجود تنوع منابع تامین کننده نشاسته ، نشاسته های تامین شده از مواد غذایی مانند کاساوا ،ریشه کاساوا ،مقدار جزئی گندم و ذرت و یا ذرت زرد همه در قسمت میانی روده کوچک هضم شدند در حالی که بطور قابل توجهی هضم نشاسته تامین شده از لگومهایی مانند نخود و لوبیاها در نیمه دوم دستگاه گوارش(روده باریک) مشاهده گردید.
چه پیچیدگیهایی در نتیجه این پیامد ،در عملکرد رشدی حاصل ازجوجه های گوشتی قابل انتظار است؟
پس از طراحی یک آزمایش با فرمولاسیون و طراحی دو جیره غذایی با محتوای قابلیت هضم یکسان ولی با سرعتهای هضم متفاوت(سریع،کند) نشاسته ، برروی جوجه های گوشتی 38 روزه جواب سوال فوق ارائه داده شد.
در این آزمایش جیره ای که منابع نشاسته آن از کاساوا و ذرت تامین شده بود و دارای نشاسته باسرعت هضم سریع بودند بامنابع حاوی نشاسته مانند سورگوم و نخود که سرعت هضم پایینی داشتند مقایسه شده بود.تنها در 14 روز اول شروع ازمایبش گروه حاوی جیره غذائی با نشاسته با سرعت هضم کند،25 گرم وزن بیشتری را از گروه حاوی جیره غذایی با نشاسته سریع الهضم داشتند همچنین در تیمارهای نشاسته با قابلیت هضم کند ضریب تبدیل خوراکی مصرفی بهتری از تیمار بعدی بود.در نهایت در پایان 38 روزه آزمایش تفاوت در وزن زنده بین دو گروه آزمایشی، بطور معنی داری مشاهده گردید.
سرعت هضم کند نشاسته بهتر است:
ما نتیجه گرفتیم که نشاسته با قابلیت هضم آهسته بهتر است دکتر Vandar Aar گفت: بنظر می رسد هضم نشاسته در نیمه دوم روده کوچک تاثیرات مثبتی را داشته باشد.بررسی نتایج آزمایش عملکرد جوجه های گوشتی به سطوح مختلف نشاسته در سرعتهای هضم متفاوت نشان می دهد که ضریب تبدیل غذایی از یک منحنی سیگموئیدی تبعیت می کند.علاوه بر سطوح معین نشاسته، میزان سرعت پایین نشاسته در بروز اثرات مثبت مورد انتظار نیز دخالت دارد.اما پایین بودن سرعت هضم نشاسته از یک حد آستانه ای ،نه تنها در هضم نشاسته بهبودی حاصل نمی گردد بلکه باعث پیچیدگیهای در هضم نشاسته در ایلئوم میشود.
تاثیر فرآیند کردن غذا برروی سرعت هضم نشاسته
از پروژه ای که در انستیتو De Schothrest انجام شده می توان نتیجه گرفت منابع نشاسته ای پلت شده بیشترین تغییرات را برروی سرعت هضم نشاسته دارند و به دنبال آن عملکرد رشدی را در صورت استفاده از فرمولاسیون ویژه تغییر می دهند.در این آزمایش پلتهایی از نخود و ذرت یا کاساوا و گندم که تامین کننده نشاسته جیره های غذایی بودند.تهیه گردید.بعضی از پلتها تحت بخار آب قرا گرفتند و منبسط شدند
پلتهای تحت بخار در مقایسه با پلتهای حرارت داده نشده دارای بیشترین سرعت هضم نشاسته بودندبالاترین سرعت نشاسته مربوط به تیمار با اعمال حرارت بالا در کوتاهترین زمان بود.در مقایسه دیگری که بین تیمارهای حرارت ندیده صورت گرفت،جیره هایی که نشاسته آنها از ذرت و کاساوا تامین شده بود نسبت به گروههای دیگر تعییر جزئی در هضم غذا و عملکرد رشدی جوجه های گوشتی ایجاد کرده بودند.
دکتر vander Aar نتیجه گرفت اگر چه سرعت پایین تجزیه شدن نشاسته باعث بهبود در عملکرد و رشد جوجه های گوشتی می شود ولی این بهبودی شاید نتیجه عدم توجه به نحوه فرایند کردن اقلام خوراکی از دست برود بطورئیکه سرعت پایین هضم نشاسته نتیجه مورد انتظار را ندهد.بعنوان یک قانون کلی.روشهای فرایندهای کر دن تنها باعث افزایش تجریه پذیری نشاسته می شود ولی قادر به کاهش سرعت هضم نشاسته نمی باشد.
پیش بینی نتایج حاصل از فرایندهای کردن:
در حقیقت حالا امکان دارد پیش بینی کرد که آسیاب و پلت کردن با فشار بخار در سرعت هضم نشاسته موجود در منابع تامین کننده نشاسته جیره ها تاثیر دارد.در پروژه ای که در آزمایشگاه انستیتو De Schothrost بر روی قابلیت تجزیه پذیری نشاسته انجام شد و در کنفرانس ناتینگهام ارائه گردید گزارش گردید که نشاسته تامین شده از منابع مختلف در دو ساعت اول تغذیه شده اکثرا مورد تجزیه قرار می گیرد اما در مواردی که جیره مخلوطی از منابع تامین کننده نشاسته ای همانند سورگوم و گندم باشد،سرعت تجزیه پذیری آن آهسته می باشد و مخصوصا در سنین 9 ال 30 روزگی بیشترین تاثیر را بر بازده ضریب تبدیل غذایی خواهد داشت.
انسولین و سوالات پروتئین:
نهایتا علت اینکه سرعت تجزیه شدن چگونه برروی رشد جوجه های گوشتی تاثیرگذار می بشد به عنوان یک رویدا قابل پیش بینی می باشد بهر حال محققان هلندی پیشنهاد کردند که وقتی همه نشاسته در نیمه ابتدائی روده کوچک جوجه های گوشتی هضم شود، پاسخ به هورمون انسولین کوتاهتر خواهد بود در حالی که استفاده از جیره ای حاوی نشاسته با هضم انتهایی روده ای باعث دسترسی کامل جوجه به مواد مغذی هضم شده می شود و میزان جذب بیشتری صورت خواهد گرفت.
دکتر Vander Aar خاطر نشان کرد که سرعت پایین در تجزیه پذیری نشاسته می تواند یک مزیت قابل توجه بواسطه صرفه جویی در مصرف پروتئین داشته باشد.
در یک نظریه ارائه شده مکانیزم احتمالی هضم در انتهای روده کوچک براین مبناست که در این قسمت سلولهای دیواره روده کوچک قادر به ساختن مقدار بیشتری گلوگز می باشند در نتیجه این عمل دیگر نیازی به اکسیداسیون اسید آمینه برای تامین انرژی بیشتر نمی باشد.
در مطالعه مقالات به نظر می رسد که افزودن اسید امینه به جیره تنها در زمانی باعث بهبود در بازده مصرف خوراک خواهد گردید که نشاسته موجود در جیره سریعا قابل هضم باشد. بنابراین به خوبی می توان به این نتیجه کلی رسد که بازده مناسب در جذب پروتئین به طور قابل ملاحضه ای به وجود همزمان منابع نشاسته با سرعت هضم پایین بستگی دارد
و این پیامد به ویژه هنگام استفاده از جیره هایی با سطوح پایین اسید آمینه به طور قابل ملاحضه ای دیده می شود.
احتیاجات اسید امینه ای پایین تر نتایج آزمایشات مختلف نشان می دهد که در جیره های حاوی نشاسته باسرعت هضم پلیین ،نیازمندیهای اسیدامینهای جیره ای به میزان 5 ال 7 درصد کاهش می یابد.یکی دیگر از مزایای که بیان آن از عناوین ذکر شده در سخنرانی دکترVandar Aar فراموش گردید این بو د که در حال حاضر مرغداران پرورش دهنده جوجه های گوشتی تمایلی به استفاده از داروهای آنتی کوکسیدیوز را ندارند.برای اطلاع این مرغداران باید این نکته را بیان کرد که در جیره های خاوی نشاسته با سرعت هضم بالا ، سکوم جوجه ها جمعیت بالایی را ار میکروبهای راClostridi را از خود نشان داددر حالی که در جیره های حاوی نشاسته با سرعت هضم کند تعداد باکتریهای مضر کمتر می باشد که می توان نتیجه گرفت که جیره ای حاوی نشاسته با سرعت هضم کند باعث تغییر جمعیت میکروبی انتهای روده و متعاقبا باعث سلامتی دستگاه گوارش می گردد.   گاز ازن در ضد عفونی باکتریایی لاشه طیور در کشتارگاه‌ها قابل استفاده است

براساس یافته‌های یک پژوهش، گاز ازن به عنوان یک روش غیر حرارتی موثر در ضد عفونی باکتریایی لاشه طیور در کشتارگاه‌ها قابل استفاده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، براساس این بررسی که به وسیله­ی «سیاوش مکتبی» از گروه بهداشت مواد غذایی دانشکده­ی دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز و «ایان واتسون» از دانشگاه گلاسکو انگلستان انجام شده، گاز ازن به علت اثرات سریع، فوری، ارزان­بودن و نیز به عنوان یک روش غیر حرارتی می‌تواند در صنایع غذایی برای ضد عفونی آب، انواع مواد غذایی، سطوح و یا دیگر تجهیزات و وسایل موجود در کارخانه‌های غذایی و یا دیگر مکان­ها به کار گرفته شود. این گاز یک اکسیدکننده قوی­ست که تاکنون برای ضد عفونی آب آشامیدنی و فاضلاب­ها، مورد استفاده وسیع قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی امکان کاربرد ازن در کنترل برخی از میکروارگانیسم‌های مهم در مواد غذایی از جمله استافیلوکوک ارئوس لیستریا مونوسیتوژتر، سالمونلاتیفی موریوم، ایکلای و کمپیلوباکتر ژژونی کشت شده بر روی محیط کشت و یا سطح پوست مرغ و مقایسه آنها بیان شده است. در این پژوهش به طور جداگانه سوسپانسیونی از باکتری تهیه و 100 میلی لیتر از آن­ها بر روی محیط کشت به صورت سطحی کشت شد و یا 10 میلی لیتر روی قطعاتی از پوست جدا شده­ی مرغ قرار گرفته درون محفظه‌ای تحت تاثیر گاز ازون با غلظت 6/6 میلی گرم در دقیقه قرار گرفتند. در ادامه تعداد باکتری­ها قبل و بعد از ازن تراپی شمارش شده، نتایج این پژوهش نشان دادند که ازن بر روی تمامی باکتری‌های مورد آزمایش موثرست. به گزارش ایسنا، در این بررسی، انجام آزمایش بر روی پوست مرغ بیانگر این بود که در مقایسه با محیط کشت اثرات گاز ازن بر روی باکتری‌ها، کاهش چشمگیری دارد. پس از 15 دقیقه ازون تراپی حدود  log 1کاهش در تعداد تمام باکتری‌ها مشاهده شد. کمپیلوباکترژژونی حساس‌ترین باکتری نسبت به ازن بود. به گفته­ی محققان با توجه به تاثیر خوب گاز ازن در کنترل میکروارگانیسم­ها می‌توان از این گاز در صنایع غذایی برای استریل کردن تجهیزات، کارتن‌های بسته‌بندی، انواع مواد جامد و یا مایع بالاخص میوه‌جات و سبزی­ها بهره گرفت. ضمناً با توجه به خاصیت اکسیدکنندگی این گاز لازمست از دوزهای کمتر جهت پاره‌ای از مواد غذایی که حاوی چربی­ست، استفاده کرد. در این رابطه بهره‌گیری از روش‌های ترکیبی ازن با دیگر روش‌های فیزیکی و یا شیمیایی می‌تواند مفید باشد.

 

     

مدیریت بستر در سالنهای پرورش جوجه های گوشتی از اصلی ترین عوامل موثر برای دستیابی به حداکثر تولید اقتصادی، مدیریت پارامترهای محیطی و بخصوص مدیریت یستر در سالن پرورش می باشد. چرا که وجود بستر مناسب خود حکایت از مناسب بودن شرایط محیطی در سالن دارد. بطور کلی بستر به مخلوطی از فضولات دفعی طیور وکاه و کلش که در در ابتدای دوره در سالن پرورش پخش شده، اطلاق می شود. هر دو عامل تهویه و وضعیت حرارتی سالن، از جمله فاکتورهای بحرانی هستند که دائما باید توسط پرورش دهندگان کنترل شوند. به عنوان مثال اگر رطوبت سالن به دقت تحت نظارت قرار نگیرد، بستر موجود در سالن خیس شده و سطح لغرنده و چسبناکی را بوجود خواهد گرفت که اصطلاحا Caked litterنامیده می شود. در چنین وضعیتی، بستر به سادگی از آب اشباع شده و به آب به حالت راکد در سالن می ایستد. یکی چنین بستر مرطوبی عمدتا در سالنهایی که از آبخوریهای فنجانی و قطره ای استفاده می کنند، دقیقا در نزدیکی محل آبخوری به وفور مشاهده می شود. لذا تعبیه شیارهای خروج آب در چنین محلهایی از مسائل مهم مدیریتی محسوب میشود. بهر حال اگر رطوبت بستر ، بیش از حد مجاز باشد شیوع بیماریهای باکتریایی و ایجاد یک محیط غیر بهداشتی پیامدی اجتناب ناپذیر خواهد بود و چه بسا که بوی نامطبوع آمونیاک در سالن منتشر شده و یا عواقبی مانند تجمع حشرات موذی و وارد شدن جراحتی در نواحی کف پاها و تاولهای در سینه را به دنبال داشته باشد. نباید فراموش کرد که تحت چنین وضعیتی، لاشه حاصل از این جوجه هایی، بازارپسندی و تقاضای کمی دارد. یک توصیه کاربردی در این زمینه اینست که میانگین رطوبت بستر، همواره باید در دامنه 25 الی 35 درصد نگهداشته شود. بستر مناسب و عاری از بیماری را می توان مجددا در دوره پرورش آتی نیز مورد استفاده قرارداد. بطور کلی فاکتورهای متعددی در بوجود آوردن یک بستر خیس دخیل می باشند و با رعایت بعضی اصول و توصیه های کاربردی می توان راهکارهای مدیریتی مناسبی در بستر سالن، پیاده کرد.
هدف این مقاله بررسی جنبه های مختلف موجود در این زمینه و ارائه راهکارهای مناسب پیشگیری کننده از بروز آنها می باشد.
مدفوع خیس:
اسهال از جمله مواردی است که تحت تاثیر عدم توازن موادمغذی جیره و یا ابتلا گله به عوامل عفونی دیده می شود . به عنوان مثال افزایش بیش از حد مجاز مواد معدنی مانند پتاسیم و سدیم و منیزیم و سولفور یا کلرور همواره باعث افزایش میزان مصرف آب در سالن و نتیجتاً باعث افزایش دفع فضولات به صورت آبکی می گردد. بهر حال در صورتی که پرورش دهنده با خیسی بستر مواجه شود، در اولین فرصت باید محتوای سدیم و پتاسیم(نمک) جیره را اندازه گیری نمایید. نباید فراموش کرد که ممکن است با وجود اینکه در بالانس جیره، درصد نمک در حد مجاز باشد، ولی مخلوط کردن جیره به درستی صورت نگیرد. مضاعفاُ اینکه آب مورد مصرف طیور نیز همواره از لحاظ غلظت یونها مهمی همانند میزان سدیم و منیزیم مورد آزمون قرار گیرد.
جیره های غذائی که حاوی چربی نامطلوب یا چربی فاسد باشد، همیشه منجر به دفع مدفوع به صورت آبکی می شود. همچنین استفاده از ترکیبات غذایی مانند گندم و جو و چاودار و کاساوا معمولا موارد مشابهی از خیسی بستر را متعاقب خواهد شد. بهر حال یکی از راهکارهای موجود برای کنترل خیسی بستر، استفاده و افزودن آنزیمهای تجاری در جیره هایی است که برپایه گندم یا جو و چاودار فرموله می شوند
مواد غذایی کپک زده:
در صورتی که از اقلام غذایی کپک زده در تغذیه جوجه های گوشتی استفاده شود، حضور مایکوتوسینها در چنین جیره ای، مطمئناً منجر به خیسی بستر خواهد گردید.
مایکو توکسینها از جمله عواملی هستند که باعث اختلال در عمل سیستم گوارشی می گردند و قادرند که صدمات جبران ناپذیری را به سیستم کلیوی جوجه های مبتلا وارد نمایند. مایکوتوکسینهای ochratoxin,oosporin,citrinin ازمعروفترین مایکو توکسینهایی هستند که در بروز عفونتهای کلیوی و اختلال در سیستم کلیوی دخیل می باشند. بروز چنین اختلالاتی باعث افزایش بیش از حد مصرف آب شده و نتیجتاً عواقب بعدی مانند خیسی بستر را به دنبال خواهد داشت.
لذا برای پیشگیری از بروز چنین مواردی، استفاده از اقلام خوراکی تازه در فرمولاسیون جیره های طیور و همچنین مدیریت نگهداری آنها در سالن توصیه می گردد. تجهیزات و لوازمی که با نگهداری و توزین و آسیاب مواد خوراکی در ارتباط هستند، باید به طور مستمر مورد بازبینی و ضدعفونی قرار گیرد. مواد غذائی کپک زده که گاها در تجهیزات اینچنینی مدتها باقی می ماند به آسانی قادر به آلوده کردن مواد غذایی است که در تماس با این تجهیزات هستند بنابراین هر نوع ماده خوراکی کپک زده باید از تماس با چنین لوازم و تجهیزاتی خارج گردد.

بیماریها:
شیوع بعضی از بیماریها، حاوی علائمی همانند خیسی بستر و مدفوع آبکی می گردد.
بطور کلی پاتوژنهای ایجاد کننده چنین بیماریهایی با دو مکانیسم فعالیت می کنند:
1- این پاتوژنها ممکن است به طور مستقیم باعث اختلال در عملکرد سیستم گوارشی شوند که این حالت علائمی همانند بروز اسهال در گله را به همراه خواهد داشت.
2- دسته دیگری از پاتوژنها به طور غیر مستقیم باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش مصرف آب شوند و نتیجتاً مدفوع آبکی می شود.
پاتوژنهائی مانند کوکسیدی ها از طریق مکانیسم اول مستقیما باعث آسیب سیستم گوارشی می گردند .برای کنترل بیماری کوکسیدیوز معمولا از راهکار افزودن ترکیبات ضد کوکسیدیوز در جیره استفاده می شونند.
در صورت عدم موفقیت کنترل آلودگیهای ناشی از کوکسیدیوز در کالبد شکافی آثاری همچون نکروز روده ها دیده می شود و در سالن نیز خیسی بستر غیر قابل اجتناب می باشد از جمله عوامل عفونی باکتریایی دیگر اشریشیاکلی spirochaeter وcamphulobacter jejuni هستند که از عوامل ایجاد کننده مدفوع آبکی هستند. بعلاوه چندین رده از ویروسها مانند رتروویروسها و آدنوویروسها با مکانیزمهای پیچیدهای باعث ایجاد اسهال می شوند. ویروسها عمدتاً مرتبط با عدم جذب مواد مغذی دارند.
کنترل شرایط مدیریتی و کارکرد تجهیزات سالن:
خیسی بستر تا حدودی با وضعیت محیطی سالن پرورش (دما و رطوبت) در ارتباط می باشد و این دو فاکتور نقش عمده ای در مصرف آب و کیفیت بستر سالن دارد به عنوان مثال اگر دمای سالن در حد بالائی باشد بی تردید باعث افزایش مصرف آب و نتیجتاًُ خیسی بستر می گردد. نبود یک سیستم مناسب آبخوری که آب مناسبی را برای جوجه ها فراهم آورد همواره در ایجاد این معضل دخالت دارد.
فشار داخل لوله های آبخوری باید توسط صفحات نمایشگر به طور مرتب کنترل شود. سقفهای سالن پرورش باید عایقبندی شوند و سیستم تهویه باید قادر باشد تا مقدار کافی از هوا در داخل سالن جریان یابد.
جنس مواد تشکیل دهنده بستر:
چندین نکته فابل توجه در رابطه با جنس مواد متشکله بستر طیور وجود دارد که از لحاظ مدیریتی نباید فراموش شود
از جمله اینکه همه مواد متشکله بستر که در تماس مستقیم با جوجه ها در سالن می باشد باید غیر سمی و ترجیجاً جاذب رطوبت باشد و باعث آزاد شدن رطوبت از بستر به اتمسفر گردد. چنین موادی باید به سهولت قابل تهیه و خریداری شوند و قیمت آنها نیز نباید بیش از حد گران باشند.
خاک اره درجه یک از جمله موادی است که در بسترهای سالنهای پرورش به وفور مشاهده می شود. باید دقت کرد که از سایر مواد همچون پوسته برنج و از ضایعات شهرداری مانند تکه پارچه و تکه های مقوا نمی توان به عنوان مواد مناسب برای بستر اولیه استفاده کرد.
بهر حال جنس ماده مورد استفاده در بستر اولیه سالن می تواند یکی از جنبه های مدیریتی در جهت پیشگیری خیسی آتی بستر باسد
نتیجه گیری:
نگهداری دما و رطوبت سالن پرورش در سطوح ثابت توصیه شده در هر روز هز اهمیت خاصی در سالن پرورش برخوردار است. از جنبه های مدیریتی موجود در رابطه از پیشگیری خیسی بستر می تواند به مدیریت فرمولاسیون جیره غذایی، کنترل وضعیت بهداشتی گله و اعمال تهویه مناسب در سالن و نهایتا کاربرد ترکیبات مناسب در ایجاد بستر اولیه اشاره نمود

◊ نوشته شده در جمعه پانزدهم تیر 1386ساعت 12:50 توسط شهرام