روش های پرورش جوجه های گوشتی اقتباس از کتاب اصول علمی و عملی پرورش طیور – دکتر جواد پور رضا بهترین روش پرورش جوجه های گوشتی روش ورود و خروج هم زمان(All in –All out) است . در این روش بدون در نظر گرفتن گنجایش مرغداری ، تمام جوجه ها با هم وارد و با هم به کشتارگاه فرستاده می شوند . در این روش از اشاعه بیماری ها که ممکن است در اثر اختلاف سن بوجود آید جلوگیری می شود . کاربرد این روش در ایران به دلیل عدم وجود کشتارگاههای بزرگ گاهی به اشکال مواجه می شود . تاسیس کشتارگاههای بزرگ مستلزم هزینه زیاد است در صورتی که دوره فعالیت آن محدود و حدود هر دو ماه یک بار است . ولی با برنامه ریزی و اشتراک ، چند مرغداری می توان چنین کشتارگاهی را تاسیس نمود ، به طوری که در تمام مدت سال نیز از آن بهره برداری شود .
روش دیگر پرورش نگهداری جوجه در سنین متفاوت است مثلاً در یک سالن جوجه یک هفته ، در سالن دیگر جوجه ۳ هفته و در سالن بعدی جوجه ۶ هفته وجود داشته باشد . در این روش امکان اشاعه بیماری وجود دارد زیرا جوجه های جوان نسبت به جوجه های مسن در مقابل امراض مقاومت کمتری دارند .
نا مناسب ترین روش ، تقسیم سالن به قسمت های مختلف است که در هر قسمت یک سری جوجه با سن متفاوت پرورش داده می شود . در این روش خطر تلفات و آلودگی بسیار زیاد است .
در هر سه روش ممکن است برای استفاده بیشتر از واحد سطح تعداد زیادتری جوجه را در سالن پرورش داد و در هفته پنجم تعدادی از آنها را که رشد بیشتری دارند به عنوان جوجه کبابی به بازار عرضه نمود .
پرورش نیمچه های تخمگذار :
پرورش جوجه های تخمگذار تا سن ۶ هفتگی مشابه پرورش جوجه های گوشتی است .پس از هفته ششم به
سالن های دیگری انتقال داده می شوند . در این سالنها منبع حرارتی وجود ندارد زیرا در فصول مناسب سال حرارت محیط (۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی گراد) برای جوجه ها کافی خواهد بود . در موقع انتقال جوجه ها بایستی دقت کافی مبذول شود تا جوجه ها با کمترین صدمه مواجه شوند . برای جابجائی جوجه ها بهتر است آنها را به وسیله تورهای سیمی محصور و به آرامی گرفت و با قفس های سیمی منتقل کرد . در فصول سرد بهتر است انتقال مرغها در ساعات گرم روز صورت گیرد .
سالن محل نگهداری بایستی قبل از ورود جوجه ها تمیز و ضد عفونی گردد تا جوجه ها دچار آلودگی نشوند . اگر جوجه ها در قفس نگهداری می شوند پس از هفته ششم نیز بایستی به قفس های دیگری به نام قفس های دسته جمعی که تعدادی زیادی مرغ (حدود ۲۰ قطعه) در آن نگهداری می شود منتقل شوند . نیمچه ها تا قبل از تخمگذاری در این قفس های نگهداری شده و سپس به قفس های مخصوص مرغ تخمگذار منتقل می شوند .
همانطوری که قبلا ذکر گردید در مورد این جوجه ها بایستی سیستم نوری را رعایت کرد تا از بلوغ زودرس آنها جلوگیری شود .
نیمچه های تخمگذار در مرحله پرورش با غذاهای مختلف که میزان پروتئین و سایر عناصر غذایی آنها متفاوت است تغذیه می شوند .
نیمچه های تخمگذار ممکن است روی بستر یا روی کف های مضاعف یا شیاردار پرورش یابند و گاهی نیز در قفس نگهداری می شوند . اگر جنس جوجه ها قبلا مشخص نشده باشد ، جوجه خروسها را قبل از انتقال به سالن جدید بایستی جدا کرد . تشخیص جوجه خروسها در سن هفت هفتگی آسان است زیرا رشد تاج و ریش آنها بیشتر از جوجه مرغها است . اگر نگهداری جوجه مرغها منحصراً برای تولید تخم مرغ باشد وجود جوجه خروس در گله ضروری نیست ولی اگر از آنها برای تولید جوجه استفاده شود بایستی همراه آنها خروس نگهداری شود . در حالت دوم خروسها تا قبل از تخمگذاری بایستی در محل دیگری پرورش یابند .
جوجه خروسهایی که جدا می شوند در سالن جداگانه پرورش داده شده و پس از اینکه به وزن مطلوب رسیدند به بازار عرضه می گردند .
هر گونه بی توجهی نسبت به پرورش نیمچه های تخمی سبب خسارت فراوان به مرغدار می شود ، زیرا تلفات گله بالا می رود و در موقع تخمگذاری نیز درصد تولید پایین خواهد آمد . معمولا حدود هفته ۲۰ تا ۲۲ یعنی زمانی که گله به سن بلوغ نزدیک می شود ، باید آنها را به سالنهای تخمگذاری منتقل نمود . اگر دوره تخمگذاری نیز در روی بستر ادامه یابد در سالن های تخمگذاری تعدادی مرغ مسن همراه با مرغهای جدید نگهداری می شود تا طرز استفاده از لانه های تخمگذاری را به مرغهای جوان بیاموزند .
قبل از انتقال مرغها به محل تخمگذاری بایستی مرغهای ضعیف و آنهائی که دارای نقص عضو هستند از گله جدا شوند . گاهی لازم است برای پیش گیری از بیماری خودخوری نوک مرغها را کوتاه کرد که بهتر از این کار را قبل از شروع تخمگذاری و انتقال مرغها به سالن های تخمگذاری انجام داد ، زیرا تنش حاصل از نوک چینی میزان تخمگذاری را کاهش می دهد . به طور کلی هر گونه عملی از قبیل واکسیناسیون و غیره در صورت لزوم بایس تی قبل از شروع تخمگذاری باشد . |
|
