کیفیت لاشه به‌دنبال محرومیت غذایی
کیفیت لاشه به‌دنبال محرومیت غذایی از سایت شرکت پیگیر منابع علمی پیشنهاد می‌نمایندکه محرومیت دان پیش از کشتار آلودگی لاشه توسط محتویات روده و چینه‌دان را کاهش می‌دهد. بسیاری از تحقیقات بر شناسایی زمان مطلوب محرومیت و شرایطی که کفایت کشتار و فراوری را تامین می‌کند، تمرکز کرده‌اند. در این مقاله تحقیقات پایه در این زمینه همچنین جنبه‌های علمی برنامه‌های محرومیت دان مورد بررسی قرارگرفته است. این نکته را باید خاطر نشان ساخت که به کارگیری تجاری برنامه‌های محرومیت دان ممکن است در کشورهای مختلف متفاوت باشد، که این مسئله نه فقط بخاطر تفاوت در روشها و ظرفیت‌های تولید زنده بلکه در ضوابط کشتار و نظارت بر آن می‌باشد.آلودگی بالقوه لاشه، چه از نظر بصری و چه از نظر میکروبیولوژیک، جمع شدگی لاشه و کاهش وزن زنده و از دست‌رفتن بخشهای قابل فروش بایستی در طراحی، اجرا و نظارت برنامه‌های محرومیت دان مورد بررسی قرار گیرند. مقدمه یکنواختی در سلامت، کیفیت، بازدهی و ارزش محصولات عرضه شده اهداف عمومی صنعت مرغداری تجاری هستند. اگر چه مکانیزه‌کردن، تجهیزات و تکنیک‌های کشتار ممتاز و سیستم‌های کنترل فرایند ممکن است برای رسیدن به این اهداف در سالن‌های فراوری کمک کند، اغلب استانداردهای که برای کفایت فراوری مطلوب تنظیم شده‌اند، تحقق نیافته‌اند. کفایت فراوری طیور به طور عمده‌ای با کیفیت و شرایط بازار (یعنی سلامت گله، وزن متوسط، همسانی وزن، شرایط پر و برنامه‌های تغذیه و مدیریت که در خلال وزن‌گیری اعمال می‌شود) و به‌ویژه توسط بسیاری از وقایع پیش‌از کشتار تحت تاثیر قرارمیگیرند. برنامه زمانبندی گله‌ها برای کشتار، اعمال برنامه‌های محرومیت از دان و آب، روش‌های بارزدن(catching) ، سیستم حمل و‌نقل و فاصله تا کشتارگاه و زمان نگهداری و شرایط در کشتارگاه عوامل مهمی هستند که کیفیت کشتار مرغها را تحت تاثیر قرار می‌دهند. چرا پیش از کشتار پرنده‌ها تحت محرومیت غذایی قرارمیگیرند؟ گرسنگی پیش‌از کشتار نه تنها به‌هدر رفتن دان هضم‌نشده که ممکن است در دستگاه گوارش مرغهای گوشتی و بوقلمون را به‌حداقل می‌رساند، بلکه آلودگی مدفوعی و یا ماده خورده شده را با لاشه در طی عملیات خودکار تخلیه احشا کاهش می‌دهد. این مسئله به خوبی مشخص شده است که میزان و قوام محتویات دستگاه گوارش در کشتار به‌طور مستقیم با دریافت آب و دان پیش از محرومیت دان و سرعت گذر مواد در دستگاه گوارش بستگی دارد. عواملی مانند دمای محیط، محدودیت تغذیه، برنامه‌های نوردهی و قطع دان در نزدیکی زمان عرضه به بازار می‌تواند الگوهای دریافت غذا را تحت تاثیر قرار دهند. در شرایط مطلوب محیطی، طیور دان خود را در فواصل معمول ۳ تا۴ ساعت دریافت می‌کنند. این مسئله اجازه می‌دهد که طیور فرصت کافی برای قرارگرفتن در کنار دانخوری‌ها داشته باشند. هنگامی که این الگو دچار اختلال می‌شود ) در استرس گرما و سرما، محدودیت تغذیه یا کمبود دان و برنامه نوردهی(دوره تاریکی)(، پرندگان در اطراف دانخوری تجمع می‌یابند و بیش از اندازه در یک نوبت دان مصرف می‌نمایند(engorge). پرندگان همچنین با این مسئله سازگاری می‌یابند یا پیش‌بینی دورهای عدم وجود دان را با مصرف میزان بیشتری در دان در هنگام دسترسی انجام می‌دهند. اگرچه سرعت گذر غذا در دستگاه گوارش در زمان عرضه به بازار بسیار شدت می‌یابد، استرس‌های همراه با گرسنگی، دریافت کاهش یافته آب، دمای محیط، confinement و انتقال اغلب سرعت تخلیه دستگاه گوارش را پیش از کشتار کاهش می‌دهد. کاهش دمای محیط با کاهش فعالیت خوردن و نوشیدن و سرعت گذر محتویات روده همراه است. به کارگیری محرومیت دان در شرایط تجاری، به محض اینکه جوجه‌ها به سن عرضه به بازار برسند و در برنامه کشتار قرار‌گیرند، دان و آب چند ساعت قبل از بارگیری قطع می‌گردد تا دستگاه گوارش آنها تخلیه گردد. به‌طور معمول دان از ۴ تا ۵ سایت قبل از بارگیری مرغهای گوشتی قطع می‌شود. مصرف آب در خلال این دوره ادامه می‌یابد تا زمانی که پیش‌معده و چینه‌دان تخلیه گردد. اگر مرغها همچنان برای مدت طولانی محروم از دان باشند آنها بستر و آب بیش‌از حد مصرف خواهند نمود. این مسئله منجر به تخلیه مقدار غذای کم باقیمانده در سنگدان به روده کوچک می‌شود،که اغلب نمای محرومیت کوتاه مدت و افزایش گرایش به آلودگی لاشه می‌گردد. پس از جمع‌آوری و جعبه کردن، مرغهای گوشتی به سالن‌های کشتار حمل می‌گردند و در یک فضای مسقف با شرایط مختلف کنترل محیطی نگهداری می‌شوند. بنابراین محاسبه زمان کلی محرومیت غذایی پیش از کشتار باید شامل دوره بی‌غذایی در سالن پرورش، انتقال و نگهداری در سالن کشتار می‌باشد. در شرایط کنترل شده ۸ تا ۱۲ ساعت محرومیت غذایی نشان داده شده است که برای به حداقل رساندن محتویات دستگاه گوارش در گوشتی‌ها مطلوب می‌باشد. به نظر نمی‌رسد که محرومیت کمتر از ۸ ساعت از لحاظ شرایط تجاری عملی باشد. این مسئله مشهود است که تاثیر برنامه‌های محرومیت در کنترل میزان آلودگی لاشه در سالن کشتار تحت شرایط تجاری متغیر می‌باشد. این تغییرات اغلب قابل تعمیم به مشکلات در اجرای ثابت برنامه‌ها در سطح فارم و سالن کشتار می‌باشد. مشاهده طیور در سالن کشتار با دان هضم نشده در دستگاه گوارش فوقانی معمولاً نشان دهنده تغییرات در الگوی مصرف دان (افزایش مصرف) یا آب ( کاهش مصرف) پیش یا حین محرومیت غذایی می‌باشد. با این وجود پرندگان اغلب تحت دوره های بی‌غذایی بیش از ۱۲ ساعت درکشتارگاه به دلایلی نظیر بی‌غذایی اختیاری پرندگان پیش از شروع محرومیت غذایی، در دسترس نبودن دان در دانخوری ها یا برداشتن دانخوری‌ها پیش از زمان برنامه‌ریزی شده، تغییرات در لحظه آخر در برنامه جمع‌آوری و انتقال و تاخیر در برنامه زمانبندی کشتار در سالن. تجربیات در محل در آمریکا نشان می‌دهد که آلودگی لاشه می‌تواند در زمانهای طولانی محرومیت ( بیش از ۱۲ ساعت ) و زمانهای بسیار کوتاه محرومیت (کمتر از ۸ ساعت) اتفاق افتد. نوع (بستر یا دان)، میزان، قوام( جامد یا روان )، محل (دستگاه گوارش فوقانی یا تحتانی) و رنگ ( تغییر رنگ سبز توسط صفرا) محتویات روده در نقاط مختلف و شرایط احشا (شکل روده، صحت پرزها و نرم‌کنندگی مخاطی، تشکیل گاز، دی هیدراسیون) در سالن کشتار توسط گرسنگی پیش از کشتار مرتبط