گاو خشک و انتقالی گاوهای تازه زا باید با مشکلات متابولیکی کم، زایش نمایند.
-همچنین گاوهای تازه زا باید تا جایی که ممکن است در کوتاه ترین زمان به صورت خوراک خورده و مشکلات متابولیکی تحت بالینی ( مزمن ) کمی داشته باشد. دوره Far-off ( خشکی اهداف دوره Far-off خشکی شامل : - حفظ نمره وضعیت بدنی - حفظ ذخائر پروتئینی و عضلانی - نوسازی دیواره شکمبه و فراهم کردن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز می باشد.
طی دوره Pre-fresh مواد مغذی مورد نیاز افزایش یافته در حالی که ماده خشک مصرفی کاهش می یابد. غلظت مواد مغذی جیره باید افزایش یابد. توازن مواد معدنی جیره در این دوره مهم می باشد. نیاز است میکروب های شکمبه و پرزهای شکمبه نیز برای سطوح بالاتر کنسانتره آماده باشند. در این دوره خوشخوراکی جیره مهم است.
انرژی مورد نیاز یک گاو تازه زا معمولا بیشتر از انرژی تامین شده می باشد. هر اقدام جهت کاهش (درجه) کتوز مزمن، به افزایش ماده خشک مصرفی، افزایش شیر تولیدی و تولید مثل بهتر منجر خواهد شد. به ویژه گروه های گاو تازه زا به تولیدکننده کمک میکند تا زمان مصرف علوفه با کیفیت بالاتر و افزودنیهای خوراکی را برای گاوهایی که بیشترین پاسخ را دارند برنامه ریزی نمایند. افزودنی های خوراکی گاو تازه زا شامل پروپیونات کلسیم، کولین، نیاسین و کشت مخمر می باشد.
افراد بسیاری فقط یک هدف برای گاو تازه زا دارند، آن ها می خواهند دامپزشک را دور نگه داشته و خودشان نیز از گاو نگهداری نکنند.
هدف اصلی مشاهده جفت ماندگی ، کتوز حاد و تب شیر کم و یا جابجایی شیردان خوب است .
اما تولید بالاتر تنها به شرطی تامین می شود که ما برای گاو تازه زا اهداف بیشتری در نظر بگیریم. آن ها باید تا جایی که ممکن است زود، و به مقدار زیادی خوراک بخورند و دارای مشکلات متابولیکی تحت بالینی کمی باشند. اهمیت گوساله زایی گاو برای تولید شیر
تعدادی از تولیدکنندگان اهمیت کمی به بیماری های متابولیکی می دهند، زیرا آن ها با گاو تازه زا برای مدت طولانی سروکار ندارند. هر چند، آنها نمی توانند تشخیص دهند، ولی مشکلات مزمن ( تحت بالینی ) می تواند به تولید شیر آسیب وارد نماید. پیش بینی می شود که ۵۰ درصد گاوها دارای تب شیر مزمن در روز زایش می باشند. این مسئله گاو را به کمتر خوردن و ایجاد سایر مشکلات سلامتی مستعد می کند. بیشتر گاوهای پرتولید، کتوز مزمن را تجربه کرده اند. کاهش شدت کتوز می تواند باعث شود که گاو حوراک بیشتری خورد ه و ۵/۴۵ تا ۷/۴۷ کیلوگرم شیر در روز و شاید بیشتر تولید نماید.
تغذیه و مدیریت گاو Far-off
دوره Far-off از روز ۶۰تا۲۱ پیش از زایش را شامل می شود. اهداف دوره Far-off شامل حفظ و نگهداری وضعیت بدنی، حفظ ذخایر پروتئینی و عضلانی، نوسازی دیواره شکمبه و فراهم کردن ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز می باشد. مصرف
برای گاوهای Far-off ، ماده خشک مصرفی مورد انتظار ۲/۲-۲ درصد از وزن بدن می باشد. بنابراین یک گاو ۶۱۴ کیلوگرم می تواند ۶/۱۳-۳/۱۲ کیلوگرم ماده خشک را در هر روز مصرف نماید. گاوها به مقادیر ویژه ای ( پوند یا گرم ) از مواد مغذی نیاز دارند نه به درصدهای مواد مغذی. بنابراین، جیره ها را با مقادیر واقعی برای سنجش ماده خشک مصرفی متوازن کنید.
وضعیت بدنی
بهترین حالت این است که گاوهای خشک دارای نمره وضعیت بدنی ۵/۳ باشند و این وضعیت را تا روز زایش حفظ نمایند.گاوها در اواخر دوره شیردهی از انرژی جیره برای جایگزین کردن ذخایر بدنی، کارآمدتر از گاوهای خشک می باشند (بازده ۷۵ درصد در مقابل ۶۰ درص) .بنابراین، توصیه می شود که گاوها طی اواسط تا اواخر دوره شیردهی نمره وضعیت بدنی خود را افزایش داده و نمره وضعیت بدنی مناسب برای گوساله زایی را (۵/۳) به جای دوره خشکی در این زمان به دست آورند. اگر گاوها در اواخر دوره شیردهی بسیار سنگین باشند، باید از مقدار انرژی جیره در آن زمان کاست. هیچ وقت نباید تلاش کرد تا جیره گاوها را طی دوره خشکی افزایش داد زیرا گاوها در معرض شرایط نامطلوب کتوز قرار گرفته و شروع به ذخیره چربی در کبد می نمایند.
پژوهشگران ایالت میشیگان دریافتند که گاوهایی که طی دوره خشکی چربی بدنی ذخیره کردند، در دوره شیردهی بعدی دارای شیر تولیدی بیشتری بوده و در اولین تلقیح آبستن می شوند. اما، گاوها در این مطالعه در دارای نمره وضعیت بدنی ۷۷/۲ بودند. گاوها بسیار لاغر بوده و به وزن بدن بیشتری نیاز داشتند. در این شرایط، بهتر این است که نمره وضعیت بدنی طی دوره خشکی افزایش یابد. اما، باید تلاش کنیم که در مرحله اول گاو لاغر وارد دوره Dry-off نشود. این مساله به ویژه زمانی اهمیت بیشتری دارد که گاوهای خشک لاغر نتوانند از گاوهایی که دارای شرایط مناسب برای خوراکدهی هستند، جدا شوند. گاوهایی که دارای نمره وضعیت بدنی بالا هستند ( بیشتر از ۷۵/۳) با احتمال بیشتری مصرف کمتر، کتوز و سایر بیماری های متابولیکی را در قبل و بعد از زایش دارا هستند. ذخایر پروتئینی و عضلانی
(NRC (۱۹۸۹توصیه نموده است که جیره های گاوهای خشک دارای ۱۲ درصد پروتئین خام باشد. بیشتر متخصصان تغذیه معتقدند که این توصیه برای دوره Far-off می باشد. بعضی متخصصان تغذیه ۱۳-۱۲ درصد پروتئین خام را برای اطمینان توصیه کرده اند. (NRC (۲۰۰۱ پروتئین قابل متابولیسم مورد نیاز را بر اساس روزهای آبستنی و وزن گوساله متولد شده پیش بینی نموده است. برای مثال گاوی با وزن ۷۳۰ کیلوگرم که در روز ۲۴۰ آبستنی قرار دارد ۴/۱۴ کیلوگرم ماده خشک در هر روز مصرف خواهد کرد و به ۸۷۱ گرم پروتئین قابل متابولیسم در هر روز نیاز دارد. این مقدار برابر با ۶ درصد پروتئین قابل متابولیسم در جیره ها یا ۹/۹ درصد پروتئین خام می باشد، به شرط آن که جیره به خوبی برای بخش های پروتئینی متوازن شده باشد.یک زیرنویس در (NRC (۲۰۰۱ به خواننده توضیح می دهد که ۱۲ درصد پروتئین خام می تواند به طور حقیقی موردنیاز باشد تا نیاز گاوها برآورده شود و این به علت اتلاف پروتئین می باشد.
خورانیدن پروتئین کمتر از حد، طی دوره خشکی می تواند ذخایر پروتئینی گاو را تهی نماید. این مساله می تواند تولید شیر ، عملکرد تولیدمثل و سلامت گاوها طی دوره شیردهی بعدی را کاهش دهد.در مطالعه ای، افزایش پروتئین جیره از ۹ به ۱۳ درصد در تلیسه ها از روز۷۰ تا ۰ پیش از زایش، مقدار شیر را در اولین دوره شیردهی از ۸۰۷/۱۰ کیلوگرم به ۷۲۰/۱۱ کیلوگرم افزایش داد. متاسفانه بسیاری از گاوداران برای گاوهای Far-off جیره های سیلویی و دارای علوفه با کیفیت پایین یا مرتع در نظر می گیرند. آنها هیچ پروتئینی را اضافه نکرده و بنابراین بخش پروتئینی جیره ۸ تا ۱۰ درصد می باشد.
نوسازی دیواره شکمبه
مطلوب ترین حالت این است که طی دوره Far-off ، جیره های با علوفه بالا به ویژه علوفه دارای ساقه های بلند نظیر یونجه خورانیده شود. علوفه به حفظ پرشدگی بالای شکمبه، تحریک حرکت عضله و ترمیم دیواره آسیب دیده آن در شرایطی که به گاوها جیره های با غلات بالا خورانیده می شود، کمک می نماید. این مساله می تواند ماده خشک مصرفی و تولید بالاتر را بعد از زایش تحریک کند. مزیت دیگر خورانیدن جیره با علوفه بالا، این است که در مجموع، دارای انرژی کمتری هستند و به جلوگیری از چاق شدن گاو طی دوره خشکی کمک می نمایند. انواع مختلفی از علوفه می تواند به گاوهای Far-off خورانیده شود. درصد سدیم و پتاسیم جیره Far-off برای جلوگیری از تب شیر مهم نمی باشد، ولی به طور قطع جیره گاوهای پیش از زایش باید از نظر مواد معدنی متوازن باشد. علوفه هائی که محتوی مقدار زیادی دانه می باشند، مثل سیلوی ذزت ، باید بصورت محدود خورانده شوند و معمولاً بهترین راه این است که ذرت سیلویی به ۴۰-۳۰ درصد از ماده خشک جیره محدود شود. ویتامین ها و مواد معدنی
اگر یک گاو در دوره Far-off در معرض محدودیت ویتامین ها و مواد معدنی موردنیاز قرار گیرد، اثرات آن تا زمان بعد از زایش یا تا زمان تولید مثل بعدی گاو دیده نخواهد شد. مواد معدنی کمیاب و ویتامین E به طور ویژه ای برای جلوگیری از جفت ماندگی و ادم پستان مهم می باشد. امکانات زیادی برای افزودن ویتامین ها و مواد معدنی برای گاوهای شیری فراهم نشده است.
بعضی گاوداران سعی می کنند تا مکمل ها را به صورت انتخاب آزاد بخورانند. این روش قابل اطمینان نمی باشد. اگر خورانیدن به صورت گروهی باشد، مهمترین کار این است که مکمل ها را با TMR مخلوط کنیم مدیریت و تغذیه گاوهای خشک Pre-fresh در ۱۵-۱۰ سال گذشته، گاوداران شیر تولیدی را در مزرعه شان افزایش دادند زیرا شروع به خورانیدن جیره Pre-fresh به گاوهای خشک از ۲۱ روز قبل از زایش تا روز زایش نمودند. مدیریت وتغذیه گاو طی سه هفته قبل از زایش و بعد از آن، به مقدار زیادی تولید گاوها را برای یک دوره شیردهی کامل تعیین می نماید. طی دوره Pre-fresh احتیاجات تغذیه ای گاوها افزایش می یابد در حالی که ماده خشک مصرفی کاهش می یابد بنابراین غلظت مواد مغذی جیره باید افزایش یابد. توازن مواد معدنی جیره در این زمان بسیار مهم می باشد. همچنین، میکروب های شکمبه و پرزهای شکمبه از تنظیم تدریجی به کنسانتره بیشتر سود می برند.
مزایای بسیار زیادی در جیره Pre-fresh وجود دارد: ۱) بیماری های متابولیکی کاهش می یابد که به علت بهبود توازن مواد معدنی می باشد. اگر تمام گاوهای خشک در یک گروه باشند، به علت هزینه های مکمل و وجود علوفه، مشکل خواهد بود که مواد معدنی مناسب تامین گردد.
۲) کتوز حاد و مزمن کاهش می یابد. این امر با افزایش غلظت انرژی جیره انجام می شود. اگر یک مزرعه دار فقط یک گروه خشک داشته باشد، غلظت انرژی نمی تواند افزایش یابد، چون گاوهای Far-off بسیار چاق خواهند بود. اغلب، کتوز قبل از زایش توسعه می یابد. این مساله ( کتوز) یکباره شروع می شود و آشکار نمی باشد و کنترل سرعت پیشرفت به سمت مشکلات کتوز بعد از زایش حتی با بهترین جیره گاو تازه زا هم مشکل می باشد.در نهایت، با تطبیق میکروب های شکمبه، مشکلات متابولیکی رفع شده و حفظ تا حد امکان بالای مصرف در طول دوره Pre-fresh ، مصرف بعد از زایش را افزایش خواهدداد. هرگونه اقدام جهت بهبودی در مصرف گاو تازه زا به شیر تولیدی بیشتر، مشکلات سلامتی تحت بالینی (مزمن)کمتر، عملکرد تولیدمثلی بهتر و سودمندی بیشتر منجر خواهد شد. .. مصرف
پژوهش ها در دانشگاه ویسکانسین نشان دادند که گاوها به طور قابل توجهی ماده خشک مصرفی شان را طی هفته آخر پیش از زایش کاهش می دهند. میانگین ماده خشک مصرفی برای سه هفته قبل از زایش ۲۰ درصد کمتر از مصرف گاوهای خشک Far away می باشد. بیشتر این کاهش طی هفته آخر پیش از زایش رخ می دهد. ماده خشک مصرفی در گاوهایی که قرار است ۲ گوساله به دنیا بیاورند زودتر از سایر گاوها کاهش می یابد. دلایل کاهش مصرف می تواند شامل تغییرات شرایط هورمونی، کتون هایی که با شروع استفاده گاو از چربی بدنش افزایش می یابند و بزرگی گوساله باشد.
NRC ۲۰۰۱ پیش بینی کرده است که گاوی با ۷۵۱ کیلوگرم وزن در ۲۷۰ روزگی آبستنی، ۷/۱۳ کیلوگرم ماده خشک مصرف می کند. ولی در ۲۷۹ روزگی آبستنی فقط ۱/۱۰ کیلوگرم مصرف می نماید.
وقتی جیره ای برای یک گروه Pre-fresh فرموله می شود، فرض براین است که مقداری برابر ۷۵/۱ درصد وزن بدن یا ۵/۱۰ کیلوگرم ماده خشک برای گاوهای هلشتاین. می توانند مصرف نمایند.در هر مرحله مدیریت باید گاوهای Pre-fresh را برای یک پوند ماده خشک مصرفی بیشتر ترغیب کرد. این مسئله وقتی که گاوهای Pre-fresh به راحتی به مقادیر کافی آب تمیز دسترسی داشته باشند، حیاتی تر است. آب به گاوها کمک می کند که مصرف بیشتری داشته باشند. پژوهشگران ویسکانسین نشان دادند که گاوهایی که طی دوره Pre-fresh به مقدار کمی خوراک می خوردند ماده خشک مصرفی آن ها در ۳ هفته بعد از زایش کمتر بوده است.
انرژی
در همان زمان که ماده خشک مصرفی کاهش می یابد رشد جنین و رشد بافت پستانی افزایش می یابد و این باعث افزایش مجموع مواد مغذی موردنیاز می شود. پژوهشگران در دانشگاه کورنل انرژی مورد نیاز برای رشد جنین و سایر بافت های وابسته به آبستنی را پیش بینی کردند.اما انرژی مورد نیاز برای رشد پستان را بررسی و تعیین نکردند.
آنها دریافتند که توصیه های NRC۱۹۸۹ برای گاوهای بالغ ( ۲۵/۱ مگاکالری بر کیلوگرم ) برای تامین احتیاجات نگهداری و رشد جنینی کافی است. اما این غلظت انرژی طی هفته آخر پیش از زایش وقتی که مصرف کاهش می یابد کافی نمی باشد. همچنین نیاز است که غلظت انرژی برای تلیسه های زایش اول بالاتر باشد که این مساله به علت مصرف کمتر آن ها و انرژی اضافی مورد نیاز برای رشدشان می باشد. به این دلایل و به دلیل اینکه بیشتر مزرعه ها امکانات برای ۲ گروه گاو Pre-fresh را ندارند، بیشتر متخصصین تغذیه جیره های Pre-fresh را برای ۵۴/۱ مگاکالری برکیلوگرم انرژی خالص شیردهی متوازن می کنند. خورانیدن علوفه های حاوی الیاف با قابلیت هضم بالا به تامین انرژی موردنیاز گاو Pre-fresh کمک می کند. اگر ما محاسباتی برای این کاهش ماده خشک مصرفی و افزایش انرژی مورد نیاز با افزایش غلظت انرژی جیره انجام ندهیم می توانیم انتظار داشته باشیم که گاوها مقادیر اضافی چربی ذخیره شده شان را موبیلیزه کرده و دارای سطوح بالایی از NEFA پیش از زایش باشند. این مساله می تواند ماده خشک مصرفی پیش از زایش را کاهش داده و باعث کاهش ماده خشک مصرفی، کتوز و سندرم کبد چرب به دنبال زایش شود. پژوهشگران ایالت میشیگان ۳۰ درصد افزایش در ماده خشک مصرفی را وقتی که غلظت انرژی جیره از ۳۲/۱ مگاکالری بر کیلوگرم به ۵۴/۱ مگاکالری بر کیلوگرم و پروتئین خام را از ۱۳ به ۱۶ درصد در حدود ۳ هفته قبل از زایش افزایش دادند مشاهده نمودند. ماده خشک مصرفی از حدود ۱۲ کیلوگرم به ۷/۱۵ کیلوگرم در روز افزایش یافت و بالای ۱۴ کیلوگرم در روز تا هفته آخر پیش از زایش باقی ماند. فرض می شود که انرژی اضافی به طور بارز از NFC تامین شده باشد. در مطالعه بعدی که در ایالت میشیگان انجام شد، نتایج مشابهی مشاهده گردید و نیز نتیجه گرفته شد که خورانیدن جیره با انرژی و پروتئین بالاتر منجر به موبیلیزاسیون کمتر چربی بدنی پیش از زایش می شود. NRC ۲۰۰۱ برای گاوهای Pre-fresh ۴/۱۴ مگاکالری در هر کیلو گرم NEL در هر روز پیشنهاد کرده است. به علت تفاوت در پیش بینی ماده خشک مصرفی، این مساله به غلظت انرژی ۰۵/۱ مگاکالری بر کیلوگرم در روز ۲۷۰ آبستنی ( ۷/۱۳ کیلوگرم ماده خشک مصرفی) و ۴۴/۱ مگاکالری بر کیلوگرم در ۲۷۹ روز آبستنی( ۹/۱۶ مگاکالری در روز ) که برای آماده سازی شکمبه، افزایش مصرف وجلوگیری از جابجایی شیردان به سمت چپ بعد از زایش تعبیر می شود. دامنه توصیه شده برای انرژی جیره Pre-fresh استاندارد در NRC، ۵۴/۱-۶۲/۱ مگاکالری بر کیلوگرم باشد. .. کربوهیدرات های غیرالیافی
.. نیاز است که سطوح NFC در جیره های pre-fresh به ۴ دلیل مختلف بالاتر باشد :
۱) همانطور که بالا بحث شد نیاز است که جیره pre-fresh حاوی غلظت بالاتری از انرژی باشد معمولا اقتصادی ترین راه برای تامین این نیاز، NFC می باشد.
۲) پروپیونات ( اسید چرب فراری که اصولا از تخمیر NFC تولید می شود ) طول پرزهای شکمبه را افزایش می دهد. پرزهای شکمبه برآمدگی های انگشت مانندی هستند که اسیدهای چرب فرار را از شکمبه جذب می کنند، تحریک رشد پرزها پیش از زایش، جذب، اسیدهای چرب فرار بعد از زایش را افزایش می دهند. اسیدهای چرب فرار به عنوان یک منبع انرژی برای گاو استفاده می شود و پروپیونات به ویژه برای کاهش کتوز مورد نیاز است. حذف اسیدهای شکمبه نیز برای کنترل اسیدوز شکمبه مهم است.
۳) سطوح بالاتر NFC به انطباق میکروب های شکمبه به جیره شیردهی کمک می کند. افزایش رشد میکروب های تخمیر کننده NFC پیش از زایش، وقوع اسیدوز و مشکلات مربوط به خوراک وقتی که یک گاو زایش می کند و جیره ای با NFC بیشتر را مصرف می کند، کاهش می دهد
۴) پروپیونات برای به دست آوردن انرژی از چربی بدنی و کاهش کتوز مصرف می شود. سطوح NFC طی دوره pre-fresh باید به۳۲ تا ۳۳ درصد ماده خشک افزایش یابد. در یک جیره معمول، این مقداربرابر ۶/۳ تا۵/۴ کیلوگرم دانه های اضافه شده است. در جیره گاوهای دوشا، مهم است که مخلوطی از منابع NFC وارد شود. بعضی از آن ها به سرعت تخمیر شوند ( نظیر قندها و ذرت با رطوبت بالا ) و بعضی از آن ها آرام تر تخمیر شود ( نظیر آرد ذرت )، این امر هضم کلی NFC ، تعداد باکتری های شکمبه و مقدار پروتئین میکروبی در دسترس برای استفاده توسط گاو را افزایش می دهد پروپیونات کلسیم
وارد کردن ۱۱/۰ کیلوگرم پروپیونات کلسیم( یا معادل مکمل تجاری آن)، در جیره های pre-fresh، دز بیشتری از پروپیونات را تامین می کند که کتوز حاد و مزمن را کاهش می دهد. پروپیونات در کبد برای تبدیل استات حاصل از چربی موبیلیزه شده به انرژی به جای تبدیل استات به کتون ها استفاده می شود.
الیاف موثر
با افزایش بخش دانه ای در جیره pre-fresh و هورمون های آبستنی، مصرف تحت تاثیر قرار می گیرد. مصرف روزانه با احتمال بیشتری نوسان می کند. نوسانات روزانه ماده خشک مصرفی دارای اثر منفی بر سلامت شکمبه بوده و میانگین ماده خشک مصرفی در هر روز را کاهش می دهد. این امر در کمترین حالت می تواند مصرف در بعد از زایش را کاهش دهد. بدتر از آن این که نوسانات در مصرف، خطر کتوز، تب شیر و جابجایی شیردان را افزایش می دهد. الیاف موثر بلند به پر نگه داشتن شکمبه و عملکرد بهتر آن طی دوره pre-fresh کمک می کند. بنابراین اهمیت دارد که سطوح کافی الیاف موثر ( معمولاٌ بیش از ۳۲ درصد NDF علوفه ای ) در جیره pre-fresh حفظ شود. حدود ۳/۲ کیلوگرم علف خشک گراس با کیفیت بالا ( کمتر از ۶۵ درصد NDF ) می تواند به تامین الیاف بلند مناسب کمک نماید.
پروتئین
پژوهشگران کورنل، مقدار پروتئین جیره های pre-fresh تلیسه های زایش اول را از ۱۲ تا ۱۵ درصد با استفاده از پروتئین عبوری افزایش دادند. هدف آن ها تامین DIP مورد نیاز میکروب های شکمبه و بیشتر کردن تولید پروتئین میکروبی و سپس تامین اسیدهای آمینه عبوری اضافی برای تامین مابقی احتیاجات گاو بود. آن ها درصد پروتئین شیر را بعد از زایش افزایش دادند و سرویس ها به ازای هر آبستنی گرایش به کاهش داشت. آن ها همچنین کاهش نمره وضعیت بدنی بعد از زایش را کم کردند که این نتایج کتوز کمتر بعد از زایش را نشان می دهد. احتیاجات پروتئین گوساله در حال رشد داخل بدن گاو برای رشد عضلانی شبیه همان است که برای انرژی گفته شد بدون پروتئین جیره ای کافی در پیش از زایش، گاو پروتئین کمتری را برای استفاده در بعد از زایش ذخیره می کند. این امر می تواند اثر منفی بر تولید پروتئین شیر داشته باشد. اسیدهای آمینه ویژه ای ممکن است برای کمک به پاک کردن چربی تجمع یافته در کبد کمک کنند. اسیدهای آمینه ویژه ای نیز ممکن است به جذب و استفاده چربی برای انرژی کمک کنند. پروتئین ممکن است در جذب کلسیم، کاهش تب شیر مزمن و افزایش ماده خشک مصرفی مهم باشد. NRC۱۹۸۹ فقط ۱۲ درصد پروتئین خام را در جیره pre-fresh پیشنهاد می کند.
پژوهشگران در مورد کافی بودن یا نبودن آن توافق ندارند. آزمایش های برخی پژوهشگران تفاوتی را در پاسخ به پروتئین اضافی خورانیده شده بین سطوح نسبتاً بالای پروتئین قابل تجزیه یا سطوح نسبتاً بالای پروتئین غیر قابل تجزیه بودند، مشخص نکردند.
پروتئین قابل تجزیه می تواند تلف شود و بارگیری نیتروژن اضافی می تواند به طور مخالف این گاوها را تحت تاثیر قرار دهد.
یک آزمایش در مزرعه کورنل نشان داد که خورانیدن بیش از ۱۲ درصد پروتئین خام طی دوره pre-fresh خطر جفت ماندگی و کتوز را کاهش می دهد. تجربه با بسیاری از گله های تجاری نیز از خورانیدن سطوح بالاتر پروتئین حمایت می کند. به علت این تجارب و آزمایشات کورنل که قبلا مورد بحث قرار گرفت بسیاری از متخصصین تغذیه توصیه می کنند جیره پیش از زایش حاوی ۱۵-۱۴ درصد پروتئین خام باشد که حدود ۳۰ درصد از پروتئین به شکل پروتئین محلول، ۶۰ درصد آن پروتئین قابل تجزیه(DIP) و ۴۰ درصد آن پروتئین غیر قابل تجزیه(UIP) باشد. ورود بعضی پروتئین های سویای فرآیند شده و پروتئین های حیوانی برای بهبود کیفیت اسیدهای آمینه عبوری (UIP ) توصیه شده است. پروتئین اضافی به ویژه برای تلیسه های زایش اول مهم است.۹۰۱ گرم پروتئین قابل متابولیسم براساس NRC ۲۰۰۱ در روز ۲۷۰ آبستنی و ۸۱۰ گرم در روز ۲۷۹ آبستنی توصیه می شد. با استفاده از پیش بینی ۱۳/۷ کیلوگرمی و ۱/۱۰ کیلوگرمی ماده خشک مصرفی، به شرط این که جیره به خوبی برای بخش های پروتئین متوازن شده باشد، به ترتیب برابر با ۵/۶ درصد پروتئین قابل متابولیسم و ۸ درصد پروتئین قابل متابولیسم برای ۲۷۰ و ۲۷۹ روزگی آبستنی یا ۸/۱۰ درصد و ۴/۱۲ درصد پروتئین خام می باشد. یک زیرنویس در NRC(۲۰۰۱) به خواننده توضیح می دهد که ۱۲ درصد پروتئین خام می تواند به طور حقیقی موردنیاز باشد تا نیاز گاوها برآورده شود که به علت اتلاف پروتئین می باشد و در توصیه های NRC در جیره های استاندارد گاوهای close up۱۲ درصد پروتئن خام توصیه شده است.
ویتامین ها و مواد معدنی
سطوح کافی مواد معدنی و توازن مواد معدنی برای کنترل مشکلات متابولیکی هم حاد و هم مزمن مهم می باشد. یکی از مشکلات متابولیکی معمولاً منجر به سایر مشکلات متابولیکی و کم شدن تولید می شود.
مدیریت خوراکدهی و خوشخوراکی جیره
گاوهای pre-fresh سخت گیرترین گروه تغذیه کننده در مزرعه هستند.
- علوفه جیره باید تازه و بدون کپک باشد و از باقیمانده ( sweeping) خوراک گاوهای دوشا به عنوان بخشی از جیره pre-fresh استفاده نشود. TMR
-گروه pre-fresh یک روز در میان خورانیده نشود. حداقل ۱ بار در روز و بهتر است ۲ بار در روز TMR تازه در دسترس قرار بگیرد.
- هرگز اجازه داده نشود آخور در طول روز خالی بماند ۱۰(درصد باقیمانده توصیه می شود)
- احتیاط شود که نمک های آنیونی و چربی های عبوری و پروتئین های حیوانی که خیلی خوشخوراک نیستند حداقل باشد و به تدریج اضافه شود.
- علوفه داده شده در جیره گاوهای دوشا، برا ی حداقل کردن تنظیمات بعد از زایش، به گاوهای pre-fresh نیز خورانیده شود.
محیط
تنش و سطوح NEFA خون مرتبط با استرس بوسیله تامین یک جایگاه دارای تهویه خوب، تمیز و خشک و دارای بستر خوب برای گوساله زایی، کاهش می یابد. استرس گرمایی را حداقل کنید و از انتقال گاو در زمان زایش جلوگیری کنید.
نیاسین
نیاسین یک ویتامین محلول در آب می باشد که توسط میکروب های شکمبه تولید می شود. نیاز به نیاسین به ویژه طی دوره انتقال بیشتر از چیزی است که در شکمبه تولید می شود. نیاسین می تواند در کبد در متابولیسم چربی ها کمک کند و بنابراین افزودن ۶ تا ۱۲ گرم نیاسین به جیره می تواند سطوح کتون خون را کاهش دهد. هر چند اطلاعات مخالف از محققان نیز موجود می باشد.
کولین
کولین یک ویتامین محلول در آب می باشدکه نظیر نیاسین توسط میکروب های شکمبه تولید می شود. همانند نیاسین، محققان اکنون بر این باورند که میکروب های شکمبه نمی توانند کولین کافی برای تامین تمام نیازهای گاو را به ویژه طی دوره انتقال بسازند. کولین در بخشی از ساختار دیواره سلولی به ویژه غشاهای سلول وجود دارد. کولین در استفاده از چربی ها و انتقال آن ها از کبد به شکل لیپوپروتئین ولی با چگالی بسیار کم ( VLDL ) دخالت دارند. البته، کولین بخصوص طی دوره انتقال برای گاوها حیاتی می باشد تا به آن ها در پاک کردن کبد از چربی تجمع یافته برای جلوگیری از سندرم کبد چرب کمک نماید. باکتری های شکمبه بیشتر کولین جیره ای مصرف شده توسط گاو را تجزیه می کنند. بنابراین کولین افزوده شده باید به شکل محافظت شده در برابر شکمبه خورانیده شود مهندس رضا موتمنی - کارشناس ارشد تغذیه دام |
|
| |
|
