تفاوتهای عمومی میان چهار گونه پرندگان ، ارزیابی شده توسط RAPD

آزمایشهای ژنتیکی ، ملکولی بر روی چهارگونه مهم پرندگان شامل :

مرغ ، بوقلمون ، اردک و آمیون

صورت گرفت . نمونه گیریهای ژنتیکی از پرندگانی که در بخش علوم طیور ( Angrau ) نگهداری می شدند انجام گرفت . برنامه ریزی این تحقیق نیز توسط مسئولین همین بخش صورت گرفت . در این آزمایش همچنین از نشانه های تقویت شده پلی مورفیک DNA یا همان RAPD نیز اتفاده شد .

بر اساس پروتوکل استاندارد ، نمونه های انتخابی که شامل هردو جنس در هر چهار گونه پرندگان بودند در معرض آزمایش RAPD قرار گرفتند . تعداد 161 نشانگر پلی مورفیک اصلی متراکم از این نمونه گیریهای ژنتیکی جمع آوری شدند و برای برخی از مقایسه های عمومی خارجی و داخلی مصرف شدند .

نتایج مشخص ساخت که بطور چشمگیری الگوهای بدست آمده ، جزئیات مربوط به هرگونه را مشخص میساخت و تفاوتهای موجود در گونه ها مربوط به محدوده همان گونه ها می شد .

در محدوده آزمایشات ژنی صورت گرفته و پس از بررسی نتیجه ها بالاترین شباهت ژنتیکی در مرغها دیده شد که میزان آن 84.7 درصد بود . همچنین در این گروه چهار عضوی اردکها با 76.7 درصد کمترین شباهت ژنتیکی را داشتند .

با بررسی آزمایشات بعمل آمده ، همانطور که انتظار میرفت فاصله داخلی گونه ها زیاد بود . همچنین از نظر ژنتیکی نیز فاصله بین گونه های مختلف مورد آزمایش قرار گرفت . پس از نتیجه گیریها مشخص گشت که مرغها نسبت به اردکها بیشترین تفاوتها را از نظر ژنتیکی دارند . بوقلمونها نیز ، حد واسط میان مرغها و بوقلمونها قرار گرفتند . میزان شباهت این پرندگان نسبت به مرغ ، بصورت زیر بود :

بوقلمونها : 0.193

امیون : 0242

اردکها : 0.512

در این مطالعات ثابت شد که RAPD میتواند برای ارزیابی گونه های مختلف ، بعنوان نشانگر درون ژنی بصورت گسترده ایی مورد استفاده قرار گیرد . از مزیت اسفاده از این نشانگرها قابل تولید بودن آنها بصورت موثر میباشد . همچنین برای شناسایی ژنهای بخصوص DNA نیز میتوان از RAPD استفاده کرد .

از این تکنیک برای مقصودهای کاربردی و با اهداف مشخص نیز میتوان استفاده کرد .

منبع : Featured Poultry Articles At Poulvet.com

تهیه ، تنظیم و ترجمه :

علیرضا گائینی ، دانشجوی رشته دکترای دامپزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد گرمسار .

شهریورماه یکهزار و سیصد و هشتاد و چهار .