بررسی مواد مغذی علوفه در جیره استارتر گوساله های نوزاد

بررسی مواد مغذی علوفه در جیره استارتر گوساله های نوزاد

مواد و روش­ها

بیست راس گوساله­ی هلشتاین ۲±۷ روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی در ۴ دسته بر اساس جنسیت، تعداد شکم زایش مادر و وزن تولد گروه بندی شدند. به گوساله­ها تا زمان شیرگیری به طور روزانه قرص­های فلاونوییدی حاوی مقادیر ۵-۱۰×۳/۷ (گروه ۱)، ۴-۱۰× ۳/۷ (گروه ۲)، و۳-۱۰×۶/۳ (گروه ۳) گرم فلاونویید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خورانیده شد. گروه شاهد قرص­های فاقد ترکیبات فلاونوییدی مصرف کردند. در طی انجام آزمایش، گوساله­ها هیچ گونه ترکیب آنتی­بیوتیکی مصرف نکردند. گوساله­ها تا زمان شیرگیری به طور روزانه در طی دو نوبت به مقدار ۱۰ درصد وزن بدن با شیر جایگزین تغذیه شدند. از سن آغاز آزمایش تا سن شیرگیری با کنسانتره (ترکیب کنسانتره بر اساس درصد ماده­ی خشک شامل: ۱۱ درصد جو، ۳۲ درصد سویا، ۵/۵۱ درصد ذرت، ۵/۴ درصد سبوس و ۱ درصد مکمل مواد ویتامینه و معدنی) و از سن پس از شیرگیری با کنسانتره و یونجه به صورت مصرف اختیاری تغذیه شدند.

ترکیبات فلاونوییدی از بره­موم جداسازی شد. به طور خلاصه، بره­موم به قطعات ریز خرد شد و با اتانول ۸۰ درصد با نسبت ۱ به ۱۰ (وزنی/حجمی) عصاره­گیری شد و با کاغذ صافی(واتمن شماره­ی ۴) صاف شد. کل محتوای فلاونوییدی عصاره­ی اتانولی بره­موم توسط روش کالریمتریکی که پیش­تر توصیف شده بود اندازه­گیری شد [۱]. محلول حاصل از عصاره­گیری در انکوباتور قرار داده شد تا طی ۱۰ روز با دمای ۳۷ درجه­ی سانتی­گراد اتانول­زدایی شد. رزین قهوه­ای رنگ حاصل با ۴۰ درصد آرد جو (به عنوان شکل دهنده و حامل) مخلوط و بر اساس وزن بدن گوساله­ها به قرص­هایی با وزن مشخص تبدیل شد.

مقدار مصرف خوراک به طور روزانه ثبت شد. وزن­کشی گوساله­ها به صورت هفتگی تا سن شیرگیری صورت گرفت و پس از آن گوساله­ها به صورت ماهیانه وزن کشی شدند. سن شیرگیری به عنوان سنی که گوساله­ها می­توانستند ۶۸۰ گرم کنسانتره در دو روز متوالی مصرف کنند، گزارش شد [۲]. امتیاز مدفوع، طول و ارتفاع بدن بر طبق پیشنهاد لارسن و همکاران تعیین شد [۴]. داده­ها با نرم­افزار تجزیه­کننده­ی آماری با رویه­ی مدل مختلط، تجزیه­ی واریانس شدند.

نتایج و بحث

میانگین (± انحراف معیار) وزن، ارتفاع جدوگاه و طول بدن گوساله­ها در زمان تولد به ترتیب ۱۸/۳±۳۷، ۰۴/۴±۱/۷۹ و ۳۹/۳±۴/۴۱ بود. حداقل میانگین مربعات وزن گوساله­ها از سن ۷ روزگی تا ۴ ماهگی در جدول ۱ نشان داده شده است. با افزایش سن گوساله­ها وزن بدن افزایش یافت (۰۵/۰P<)، لیکن این افزایش تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت. اگر چه اختلاف معنی­داری در پایان دوره­ی آزمایش (سن ۴ ماهگی) بین وزن گوساله­ها مشاهده نشد، اما مقدار عددی افزایش وزن بین گروه شاهد و گروه­هایی تحت تیمار قابل توجه بود (جدول ۱).

جدول ۱. حداقل میانگین مربعات وزن ِ(کیلوگرم) گوساله­های تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی

مصرف سطح بالای ترکیبات فلاونوییدی (گروه ۳) نسبت به مصرف سطح پایین این ترکیبات (گروه ۱) سبب بالا رفتن اشتهای گوساله­ها در سنی زود هنگام شد، که این امر خود را در شاخص­های سن و وزن شیرگیری نمود داد، اما نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (جدول۲). شاخص­های رشد سیستم اسکلتی (ارتفاع جدوگاه و طول بدن) گوساله­ها در زمان شیرگیری تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت (جدول ۲). بازده خوراکتحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت، لیکن مقدار افزایش عددی آن در دوره­ی شیرخوارگی قابل توجه بود.

جدول ۲. حداقل میانگین مربعات صفات عمل­کردی گوساله­های تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی تا سن ۴ ماهگی.

جدول ۳. حداقل میانگین مربعات مقدار مصرف خوراک و امتیاز مدفوع گوساله­های تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی.

مصرف کل و روزانه­ی کنسانتره با افزایش سن گوساله­ها افزایش یافت (۰۵/۰P<)، اما تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت (جدول ۳). مقدار کل و میانگین روزانه­ی علوفه­ی مصرفی پس از شیرگیری تحت تاثیر مصرف پیش از شیرگیری ترکیبات فلاونوییدی قرار گرفت (جدول ۳)، به طوری که گوساله­هایی که کم­ترین مقدار ترکیبات فلاونوییدی را مصرف کرده بودند (گروه ۱)، مقدار بیش­تری علوفه و کنسانتره پس از شیرگیری مصرف کردند.با توجه به خواص ضد­باکتریایی ترکیبات فلاونوییدی [۳]، انتظار بر آن بود که این ترکیبات بتوانند میزان اسهال را در گوساله­ها کاهش دهند، اما نتایج حاکی از عدم تاثیر این ترکیبات بر شاخص اسهال گوساله­ها بود (جدول ۳).

نتیجه گیری

نتایج این تحقیق نشان داد که حضور ترکیبات فلاونوییدی در جیره­ی گوساله­های شیرخوار بر برخی شاخص­های رشد موثر است، به طوری که مصرف این ترکیبات، وزن و سن شیرگیری را تحت تاثیر قرار داد و مقدار کل و میانگین روزانه­ی علوفه­ی مصرفی را متاثر ساخت، اما بر دیگر شاخص­های رشد بی­تاثیر بود. به نظر می­رسد حضور این ترکیبات در جیره­ی گوساله­های شیرخوار بخشی از یک برنامه در تغذیه­ی سنتی بوده که امروزه فراموش شده است. این تحقیق اولین مطالعه­ی صورت گرفته در زمینه­ی اهمیت ترکیبات فلاونوییدی در تغذیه­ی گوساله­های شیرخوار است و برای اظهار نظرهای قاطع در این زمینه نیاز به انجام تحقیقات بیش­تری وجود دارد.

منابع

۱.      Eberhardt, M. V., C. Y. Lee, R. H. Liu. ۲۰۰۰. Antioxidant activity of fresh apples. Nature. ۴۰۵: ۹۰۳-۹۰۴.

۲.      Franklin, S. T., D. M. Amaral-Phillips, J. A. Jackson, and A. A. Campbell. ۲۰۰۳. Health and performance of Holstein calves that suckled or were hand-fed colostrum and were fed one of three physical forms of starter. J. Dairy Sci. ۸۶:۲۱۴۵–۲۱۵۳.

۳.      Havsteen, B. H. ۲۰۰۲. The biochemistry and medical significance of the flavonoids. Pharmacology and Therapeutics. ۹۶: ۶۷–۲۰۲.

۴.      Larson, L. L., F. G. Owen, J. L. Albright, R. D. Appleman, R. C. Lamb, and L. D. Muller. ۱۹۷۷. Guidelines toward more uniformity in measuring and reporting calf experimental data. J. Dairy Sci.۶۰:۹۸۹–۹۹۱. 

برگرفته از:

http://www.mehdinamdar.blogfa.com