بررسی مواد مغذی علوفه در جیره استارتر گوساله های نوزاد
مواد و روشها
بیست راس گوسالهی هلشتاین ۲±۷ روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی در ۴ دسته بر اساس جنسیت، تعداد شکم زایش مادر و وزن تولد گروه بندی شدند. به گوسالهها تا زمان شیرگیری به طور روزانه قرصهای فلاونوییدی حاوی مقادیر ۵-۱۰×۳/۷ (گروه ۱)، ۴-۱۰× ۳/۷ (گروه ۲)، و۳-۱۰×۶/۳ (گروه ۳) گرم فلاونویید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خورانیده شد. گروه شاهد قرصهای فاقد ترکیبات فلاونوییدی مصرف کردند. در طی انجام آزمایش، گوسالهها هیچ گونه ترکیب آنتیبیوتیکی مصرف نکردند. گوسالهها تا زمان شیرگیری به طور روزانه در طی دو نوبت به مقدار ۱۰ درصد وزن بدن با شیر جایگزین تغذیه شدند. از سن آغاز آزمایش تا سن شیرگیری با کنسانتره (ترکیب کنسانتره بر اساس درصد مادهی خشک شامل: ۱۱ درصد جو، ۳۲ درصد سویا، ۵/۵۱ درصد ذرت، ۵/۴ درصد سبوس و ۱ درصد مکمل مواد ویتامینه و معدنی) و از سن پس از شیرگیری با کنسانتره و یونجه به صورت مصرف اختیاری تغذیه شدند.
ترکیبات فلاونوییدی از برهموم جداسازی شد. به طور خلاصه، برهموم به قطعات ریز خرد شد و با اتانول ۸۰ درصد با نسبت ۱ به ۱۰ (وزنی/حجمی) عصارهگیری شد و با کاغذ صافی(واتمن شمارهی ۴) صاف شد. کل محتوای فلاونوییدی عصارهی اتانولی برهموم توسط روش کالریمتریکی که پیشتر توصیف شده بود اندازهگیری شد [۱]. محلول حاصل از عصارهگیری در انکوباتور قرار داده شد تا طی ۱۰ روز با دمای ۳۷ درجهی سانتیگراد اتانولزدایی شد. رزین قهوهای رنگ حاصل با ۴۰ درصد آرد جو (به عنوان شکل دهنده و حامل) مخلوط و بر اساس وزن بدن گوسالهها به قرصهایی با وزن مشخص تبدیل شد.
مقدار مصرف خوراک به طور روزانه ثبت شد. وزنکشی گوسالهها به صورت هفتگی تا سن شیرگیری صورت گرفت و پس از آن گوسالهها به صورت ماهیانه وزن کشی شدند. سن شیرگیری به عنوان سنی که گوسالهها میتوانستند ۶۸۰ گرم کنسانتره در دو روز متوالی مصرف کنند، گزارش شد [۲]. امتیاز مدفوع، طول و ارتفاع بدن بر طبق پیشنهاد لارسن و همکاران تعیین شد [۴]. دادهها با نرمافزار تجزیهکنندهی آماری با رویهی مدل مختلط، تجزیهی واریانس شدند.
نتایج و بحث
میانگین (± انحراف معیار) وزن، ارتفاع جدوگاه و طول بدن گوسالهها در زمان تولد به ترتیب ۱۸/۳±۳۷، ۰۴/۴±۱/۷۹ و ۳۹/۳±۴/۴۱ بود. حداقل میانگین مربعات وزن گوسالهها از سن ۷ روزگی تا ۴ ماهگی در جدول ۱ نشان داده شده است. با افزایش سن گوسالهها وزن بدن افزایش یافت (۰۵/۰P<)، لیکن این افزایش تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت. اگر چه اختلاف معنیداری در پایان دورهی آزمایش (سن ۴ ماهگی) بین وزن گوسالهها مشاهده نشد، اما مقدار عددی افزایش وزن بین گروه شاهد و گروههایی تحت تیمار قابل توجه بود (جدول ۱).
جدول ۱. حداقل میانگین مربعات وزن ِ(کیلوگرم) گوسالههای تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی
|
|
سطح مصرف ترکیبات فلاونوییدیالف
|
|
|
یک هفتگی ب
|
۹/۴۰
|
۹/۴۲
|
۳/۴۲
|
۱/۴۰
|
|
۹۹/۲
|
دو هفتگی ب
|
۲/۴۲
|
†۹/۴۳
|
٭۲/۴۴
|
† ٭۷/۳۹
|
|
۳۰/۲
|
سه هفتگی ب
|
۶/۴۳
|
۴/۴۴
|
۲/۴۶
|
۹/۴۲
|
|
۴۶/۳
|
چهار هفتگی ب
|
۴/۴۵
|
۱/۴۷
|
۸/۴۷
|
۸/۴۵
|
|
۸۳/۲
|
پنج هفتگی ب
|
۳/۴۸
|
۲/۴۸
|
۸/۵۰
|
۲/۵۰
|
|
۲۹/۳
|
شش هفتگی ب
|
۷/۴۹
|
۶/۵۱
|
۸/۵۳
|
۲/۵۳
|
|
۸۷/۳
|
۳۰ روز پس از شیرگیریج
|
۷/۸۱
|
۸/۸۷
|
۷/۷۹
|
۴/۷۸
|
|
۸۵/۸
|
۴ ماهگیج
|
۶/۱۰۱
|
۸/۱۰۹
|
۳/۱۱۱
|
۳/۱۱۱
|
|
۹۴/۱۰
|
مصرف سطح بالای ترکیبات فلاونوییدی (گروه ۳) نسبت به مصرف سطح پایین این ترکیبات (گروه ۱) سبب بالا رفتن اشتهای گوسالهها در سنی زود هنگام شد، که این امر خود را در شاخصهای سن و وزن شیرگیری نمود داد، اما نسبت به گروه شاهد تفاوت معنیداری مشاهده نشد (جدول۲). شاخصهای رشد سیستم اسکلتی (ارتفاع جدوگاه و طول بدن) گوسالهها در زمان شیرگیری تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت (جدول ۲). بازده خوراکتحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت، لیکن مقدار افزایش عددی آن در دورهی شیرخوارگی قابل توجه بود.
جدول ۲. حداقل میانگین مربعات صفات عملکردی گوسالههای تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی تا سن ۴ ماهگی.
|
|
|
سطح مصرف ترکیبات فلاونوییدیالف
|
|
|
شاخصهای شیرگیری
|
|
|
|
|
|
|
|
سن (روز)
|
۷/۵۴
|
†۹/۶۳
|
۰/۵۰
|
†۷/۴۱
|
|
۸۹/۹
|
|
وزن (کیلوگرم)
|
†۷/۵۳
|
†٭۴/ ۵۹
|
۲/۵۷
|
٭۷/۵۲
|
|
۱۳/۳
|
|
ارتفاع جدوگاه (سانتیمتر)
|
۳/۸۱
|
۰/۸۳
|
۳/۸۳
|
۱/۸۱
|
|
۶۷/۲
|
|
طول بدن (سانتیمتر)
|
۷/۴۷
|
۳/۴۷
|
۵/۴۵
|
۷/۴۵
|
|
۵۸/۲
|
افزایش وزن روزانه (کیلوگرم)
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از شیرگیری
|
۳۱/۰
|
۳۳/۰
|
۳۴/۰
|
۳۲/۰
|
|
۰۶/۰
|
|
پس از شیرگیری
|
۷۸/۰
|
۹۲/۰
|
۷۷/۰
|
۷۵/۰
|
|
۱۷/۰
|
|
کل آزمایش
|
۵۴/۰
|
۵۹/۰
|
۶۱/۰
|
۶۲/۰
|
|
۰۸/۰
|
بازده خوراک ب، ج
|
|
|
|
|
|
|
|
پیش از شیرگیری
|
۵۱/۱
|
۶۹/۱
|
۶۷/۱
|
۸۷/۱
|
|
۲۹/۰
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جدول ۳. حداقل میانگین مربعات مقدار مصرف خوراک و امتیاز مدفوع گوسالههای تغذیه شده با سطوح مختلف ترکیبات فلاونوییدی.
|
|
|
سطح مصرف ترکیبات فلاونوییدیالف
|
|
میانگین مصرف کنسانتره (کیلوگرم)
|
|
|
|
|
|
|
پیش از شیرگیریب
|
۲۵/۰
|
۲۲/۰
|
۳۰/۰
|
۲۲/۰
|
۰۵/۰
|
|
۳۰ روز پس از شیرگیریج
|
۶۸/۱
|
۸۵/۱
|
۶۴/۱
|
۶۶/۱
|
۲۱/۰
|
کل مصرف کنسانتره (کیلوگرم)
|
|
|
|
|
|
|
پیش از شیرگیریب
|
۵/۱۱
|
۵/۱۲
|
۷/۱۱
|
۰/۹
|
۷۹/۲
|
|
۳۰ روز پس از شیرگیریج
|
۴/۵۰
|
۷/۵۵
|
۲/۴۹
|
۰/۵۰
|
۴۲/۶
|
میانگین مصرف علوفه ۳۰ روز پس از شیرگیری (کیلوگرم)ج
|
۱۶/۰
|
٭†۲۵/۰
|
٭۱۳/۰
|
†۱۳/۰
|
۰۶/۰
|
کل مصرف علوفه پس از شیر گیری (کیلوگرم)ج
|
۹/۴
|
†٭۸/۷
|
٭۰/۴
|
†۲/۴
|
۹۸/۱
|
روزها با امتیاز مدفوع ۲ و کمتر ( بر اساس درصد)
|
|
|
|
|
|
|
پیش از شیرگیری
|
۲/۵۴
|
۷/۴۳
|
۳/۵۸
|
۴/۴۸
|
۱۳/۱۰
|
|
۳۰ روز پس از شیرگیری
|
۴/۹۱
|
۹/۹۷
|
۶/۹۰
|
۲/۹۸
|
۳۰/۵
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مصرف کل و روزانهی کنسانتره با افزایش سن گوسالهها افزایش یافت (۰۵/۰P<)، اما تحت تاثیر مصرف ترکیبات فلاونوییدی قرار نگرفت (جدول ۳). مقدار کل و میانگین روزانهی علوفهی مصرفی پس از شیرگیری تحت تاثیر مصرف پیش از شیرگیری ترکیبات فلاونوییدی قرار گرفت (جدول ۳)، به طوری که گوسالههایی که کمترین مقدار ترکیبات فلاونوییدی را مصرف کرده بودند (گروه ۱)، مقدار بیشتری علوفه و کنسانتره پس از شیرگیری مصرف کردند.با توجه به خواص ضدباکتریایی ترکیبات فلاونوییدی [۳]، انتظار بر آن بود که این ترکیبات بتوانند میزان اسهال را در گوسالهها کاهش دهند، اما نتایج حاکی از عدم تاثیر این ترکیبات بر شاخص اسهال گوسالهها بود (جدول ۳).
نتیجه گیری
نتایج این تحقیق نشان داد که حضور ترکیبات فلاونوییدی در جیرهی گوسالههای شیرخوار بر برخی شاخصهای رشد موثر است، به طوری که مصرف این ترکیبات، وزن و سن شیرگیری را تحت تاثیر قرار داد و مقدار کل و میانگین روزانهی علوفهی مصرفی را متاثر ساخت، اما بر دیگر شاخصهای رشد بیتاثیر بود. به نظر میرسد حضور این ترکیبات در جیرهی گوسالههای شیرخوار بخشی از یک برنامه در تغذیهی سنتی بوده که امروزه فراموش شده است. این تحقیق اولین مطالعهی صورت گرفته در زمینهی اهمیت ترکیبات فلاونوییدی در تغذیهی گوسالههای شیرخوار است و برای اظهار نظرهای قاطع در این زمینه نیاز به انجام تحقیقات بیشتری وجود دارد.
منابع
۱. Eberhardt, M. V., C. Y. Lee, R. H. Liu. ۲۰۰۰. Antioxidant activity of fresh apples. Nature. ۴۰۵: ۹۰۳-۹۰۴.
۲. Franklin, S. T., D. M. Amaral-Phillips, J. A. Jackson, and A. A. Campbell. ۲۰۰۳. Health and performance of Holstein calves that suckled or were hand-fed colostrum and were fed one of three physical forms of starter. J. Dairy Sci. ۸۶:۲۱۴۵–۲۱۵۳.
۳. Havsteen, B. H. ۲۰۰۲. The biochemistry and medical significance of the flavonoids. Pharmacology and Therapeutics. ۹۶: ۶۷–۲۰۲.
۴. Larson, L. L., F. G. Owen, J. L. Albright, R. D. Appleman, R. C. Lamb, and L. D. Muller. ۱۹۷۷. Guidelines toward more uniformity in measuring and reporting calf experimental data. J. Dairy Sci.۶۰:۹۸۹–۹۹۱.
برگرفته از:
http://www.mehdinamdar.blogfa.com
|