بیماری لنگش

لنگش پس از ورم پستان دومین بیماری پر هزینه گاوداریها است که به شدت عملکرد اقتصادی واحد را تحت تٲثیر قرار می دهد . هر مورد لنگش باعث کاهش حدود ۳۲۰ کیلو گرم شیر در هر دوره شیرواری می شود و می تواند در صد بالائی از حذفهای اجباری گله را به خود اختصاص دهد . کمبود مس در گاوها باعث ترک خوردگی سم شده ٬ آبسه ها و عفونت سم را به همراه دارد . ۱۵ قسمت در میلیون (ppm ( مس در جیره غذائی این مشکل را مرتفع مینماید . ید نیز از طریق تاثیر در ساخت هورمون تیروئید می تواند بر سامانه ایمنی بدن دان تٲثیر گذاشته و مانع از ایجاد عفونت سم شود . سطح بالای سلنیوم در خوراک دام باعث بروز لنگش و تغییر شکل سم می گردد .

در شرایطی نیز که PH شکمبه کاهش پیدا کرده و اسیدی می شود ٬احتمال بروز لنگش افزایش  می یابد. به طور کلی گاوهائی که دچار لنگش هستند ٬ علایم فحلی ضعیفی نشان می دهند ٬ البته می توان اثرات منفی حاصله را با سم چینی مناسب و درمان به موقع سم های عفونی به حداقل رساند در گله هائی که سم گاوها دچار مشکل می باشند ٬ پس از سم چینی مناسب علاوه بر بهبود شرایط تولید مثلی ٬ میزان مصرف خوراک گاوها بالا رفته و میزان تولید شیر گاوداری افزایش می یابد . 

Hutjens,M.(۲۰۰۲).Foot health triangle.Feed management

 ماخذ : مجله برآیند- ش ۱۵